جوانی خردمند از فنونِ فضایل حظّی وافر داشت و طبعی نافر. چندانکه در محافلِ دانشمندان نشستی، زبان سخن ببستی. باری پدرش گفت: ای پسر! تو نیز آنچه دانی، بگوی. گفت: ترسم که بپرسند از آنچه ندانم و شرمساری برم.
نشنیدی که صوفی‌یی میکوفت
زیرِ نعلینِ خویش میخی چند؟
آستینش گرفت سرهنگی
که: بیا نعل بر ستورم بند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: جوانی با خرد و دانش از فضائل زیاد بهره‌مند بود، اما از صحبت کردن در جمع‌ها بیم داشت و به خاطر ندانستن برخی اطلاعات شرمگین بود. پدرش او را تشویق کرد که هر چه می‌داند بگوید، اما او می‌ترسید پاسخ‌گو نباشد و شرمنده شود. این داستان نشان‌دهنده آن است که گاهی افراد با وجود دانش و فضائل، از ابراز آن در جمع وحشت دارند.
جوانی عاقل از انواع هنر بهره‌ای افزون داشت و به خوی منش از ناپسند بیزار بود و آنگاه که در انجمنِ دانایان نشسته بود، خاموشی می‌گزید و لب به سخن نمی‌گشود.
آیا این داستان به گوش‌ت نرسیده است که درویشی چند میخ بر ته کفشِ خود میزد؟
در این میان سرداری (به گمانِ آنکه وی نعلبند است) دست در آستین وی زد و گفت: اسبِ مرا هم نعل کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.