بخش ۱۰۴ - علاء الدّولهٔ سمنانی قُدِّسَ سِرُّهُ
وهو شیخ رکن الدین علاء الدوله احمدبن محمد البیابانکی. در عهد شباب جذبه‌ای از جذبات الهیه به او رسید و از ملازمت استعفا گزید، به عبادات و ریاضات مشغول شد. دستِ ارادت به شیخ محمد دهستانی داد و پایِ صحبت به مجلس شیخ عبدالرحمن اسفرائینی نهاد. در مدّتِ شانزده سال صد و چهل اربعین برآورد. از سایر اوقات مختلفه نیز صد و سی اربعین به سر آورد. صاحب مجالس المؤمنین نوشته که در مدت هفتاد و هفت سال عمر دویست و هفتاد اربعین مجاهده نمود. با شیخ کمال الدین عبدالرزاق کاشانی در مسئلهٔ توحید وجودی و شهودی و مطاعن صاحب فتوحات معارضه نمود. مکاتیب ایشان در نفحات مسطور است. وفات شیخ در سنهٔ ۷۳۶ اتفاق افتاده. این رباعیات از آن جناب است:
رباعیّات
این ذوق و سماع ما مجازی نبود
وین وجد که می‌کنیم بازی نبود
با بی خبران بگو که ای بی خردان
بیهوده سخن به این درازی نبود
٭٭٭
گفتم که ز غصه مشکلی بنویسم
وز محنت هجر حاصلی بنویسم
کو دل که بدو حال دلی شرح دهم
کو دست کزو درد دلی بنویسم
٭٭٭
این من نه منم اگر منی هست تویی
ور در برِ من پیرهنی هست تویی
در راه غمت نه تن به من ماند و نه جان
ور زانکه مرا جان و تنی هست تویی
٭٭٭
صد خانه اگر به طاعت آباد کنی
زان به نبود که خاطری شاد کنی
گر بنده کنی به لطف آزادی را
به زانکه هزار بنده آزاد کنی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شیخ رکن الدین علاء الدوله احمد بن محمد بیابانکی در دوران جوانی جذب الهی شد و از شغل خود کناره‌گیری کرد تا به عبادات و ریاضت‌های روحانی بپردازد. او به مدت شانزده سال به آموختن از شیخ محمد دهستانی و شرکت در مجالس شیخ عبدالرحمن اسفرایینی پرداخت و در مجموع در ۷۷ سال عمر خود دویست و هفتاد اربعین مجاهده کرد. او در مسائل توحید با شیخ کمال الدین عبدالرزاق کاشانی مباحثاتی داشت و مکاتبات آنان در آثار مربوطه ثبت شده است. شیخ در سال ۷۳۶ هجری فوت کرد و تعدادی از رباعیات زیبا را به یادگار گذاشت.
در این رباعیات، او به تجربه‌های معنوی و عشق الهی اشاره می‌کند و بیان می‌کند که وجود او به نوعی با عشق و الوهیت یکی شده است. همچنین به بی‌فایده بودن صرف عبادت بدون عشق و معرفت حقیقی پرداخته است.
هوش مصنوعی: شیخ رکن الدین علاء الدوله احمد بن محمد بیابانکی، در جوانی تحت تأثیر حالات روحانی قرار گرفت و از زندگی عادی خود کناره‌گیری کرد تا به عبادت و ریاضت بپردازد. او به شیخ محمد دهستانی ارادت ورزید و در محفل شیخ عبدالرحمن اسفرائینی شرکت کرد. در طول شانزده سال، صد و چهل بار به تجمعات روحانی رفت و همچنین در زمان‌های دیگر نیز صد و سی بار به این محافل پیوست. طبق نوشته‌های صاحب مجالس المؤمنین، او در طول ۷۷ سال عمر خود، دویست و هفتاد بار به مجاهده پرداخته است. او با شیخ کمال الدین عبدالرزاق کاشانی در مسأله توحید وجودی و شهودی بحث کرد و نوشتارهای ایشان در کتاب نفحات ثبت شده است. در سال ۷۳۶ هجری قمری به دیار باقی شتافت. این رباعیات نیز از ایشان است:
هوش مصنوعی: ما این شادی و شور و نشاط را به صورت حقیقی و عمیق تجربه می‌کنیم و این حالتی که داریم، تنها یک بازی و تظاهر نیست.
هوش مصنوعی: به افراد نادان بگو که این گفتگوهای طولانی بی‌فایده است و لازم نیست.
هوش مصنوعی: گفتم که از اندوه و غم‌ها چیزی بنویسم و از درد جدایی نتیجه‌ای داشته باشم.
هوش مصنوعی: کجاست آن دل که با او حال دلم را بیان کنم؟ کجاست آن دستی که بتواند درد دلم را بنویسد؟
هوش مصنوعی: این من که هستم، واقعاً من نیستم. اگر کسی هست که من نامیده می‌شود، آن تویی. و اگر در کنار من لباسی وجود دارد، آن هم از آن توست.
هوش مصنوعی: در مسیر غم تو، نه جسمی برای من باقی مانده و نه روحی، زیرا تمام وجودم، جان و تنم، تو هستی.
هوش مصنوعی: هر چقدر هم که خانه‌های زیادی را بر اساس فرمانبری بسازی، این کار به اندازه‌ای نیست که بتوانی دل کسی را شاد کنی.
هوش مصنوعی: اگر تو به لطف و کرامت خود یک بنده را آزاد کنی، این کار برترین کار است، زیرا ارزش آن از آزادی هزاران بنده دیگر بیشتر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.