مستیم و خرابیم ز پیمانه دشتی
ای بیخبر از باده مستانه دشتی
چون زمزمه رود و چو آوای شباهنگ
افسونگر دلها بود افسانه دشتی
زان باده صافی که دهد مستی جاوید
لبریز چو میخانه بود خانه دشتی
او فتنه زیبایی و دیوانه عشق است
صاحبنظران فتنه و دیوانه دشتی
جانانه او نیست به جز خواجه شیراز
ای جان جهان برخی جانانه دشتی
از باده بود مستی رندان و رهی را
سرمست کند گفته رندانه دشتی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف حال و هوای مستی و شوق میپردازد. شاعر از بادهای صحبت میکند که مستانه و افسونگر است و دلها را به تسخیر خود در میآورد. او به زیبایی و جذابیت باده اشاره میکند و میگوید که این باده میتواند مستی جاویدان به همراه داشته باشد. همچنین، شاعر به دیوانگی عشق و زیباییهای آن اشاره کرده و خواجه حافظ شیرازی را به عنوان نمایندهی جاودانه این احساسات ذکر میکند. در پایان، اثر روحی و تاثیر باده بر زندگی رندان و رهروان را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: ما در حال خوشی و سرمستی هستیم و از شراب گوارا سیراب شدهایم، ای کسی که از لذتهای شاداب و خوشعطر این دشت بیخبری.
هوش مصنوعی: صدا و نغمهی رود مثل آواز دلربای شباهنگ، دلها را مسحور میکند و داستانی از دشت را جادو میکند.
هوش مصنوعی: از آن شراب زلال که همیشه سرمستی به ارمغان میآورد، خانهای پر از شادی و نشاط دارد، مانند میخانهای در دشت.
هوش مصنوعی: او زیبایی است که باعث ایجاد آشوب میشود و عشقش انسان را دیوانه میکند. کارشناسان نیز درباره این آشوب و دیوانگی صحبت میکنند.
هوش مصنوعی: محبوب واقعی، تنها خواجه شیراز است، ای جان جهانی، زیرا برخی از محبوبان در عشق مانند دشت وسیع هستند.
هوش مصنوعی: مستی و شادابی جمعی از افراد به خاطر نوشیدنیای است که آنها را سرمست میکند و این حالت خوشحالی و شادابی به نوعی از گفتار و رفتار دلاورانه و فهمی دیگر ناشی میشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.