مه دوستْ که سرهْ مجنّهْ کنّه هزارْغَنْگْ
چاچی کَمُون دارْنهْ، دستِ مییُون تنگْ
هَر دلْ که دیمٰاوه بَکنهْ بهْ آهنگْ
صَد خار خرْنهْاُون دلْ که کنهْ ویله وَنْگ
شُوکه دَکته منْ کمه شهْ ویله وَنگْ
روزْ که دَکتهْ زَمّه شه سینه رهْ سَنگْ
همینهْ منهْ نالْشْ، همینه مه ونگ
چی بُو ندا بُومْدلْره ته ناکَسِ چَنگْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
دوست من که در سرا راه می‌رود، هزار ناز و کرشمه دارد / کمان چاچی را سخت و محکم در میان دست دارد (گرفته است)
هر دل که اراده و آهنگ به سوی او کند / به آن دل سد تیغ (خار) می‌خورد که به فریاد درمی‌آید
شب که فرا می‌رسد، من شیون و فریاد می‌زنم / روز که فرامی‌رسد، سنگ بر سینه‌ی خود می‌زنم
همین ناله و فریاد من است که: / چه می‌شد که دل خود را به تو ناکس نمی‌دادم
هوش مصنوعی: ماه دوست که به زیبایی، هزاران رنگ و شکل را در دل خود دارد، همیشه در دسترس نیست و نمی‌توان به سادگی به آن دسترسی پیدا کرد.
هوش مصنوعی: هر دلی که مانند آب روان باشد، به آهنگ صدای خارها دلش را به درد می‌آورد. دل که شکسته شود، دیگر هیچ امیدی به بهبود ندارد.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالت و احساسات عمیق اشاره دارد. گوینده در حال بیان درد و اندوهی است که بر دلش نشسته و زمانی که این احساسات وجودش را پراکنده کرده، مشکلات و موانع زندگی را در قالب سنگی در سینه‌اش حس می‌کند. به نوعی نشان‌دهنده سنگینی بارهای عاطفی و دشواری‌های روحی است که انسان ممکن است در زندگی با آن روبه‌رو شود.
هوش مصنوعی: این بیت به احساسات و درونیات گوینده اشاره دارد. او نشان می‌دهد که به دنبال کمک و درک از دیگران است، اما به نظر می‌رسد که در این مسیر با مشکل مواجه است و احساس تنها بودن می‌کند. این احساس تنهایی و بی‌کسی در عین تلاش برای برقراری ارتباط و دریافت توجه از دیگران به وضوح بیان شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.