گُل‌دستهْ! تنه دیمْ گل وُ تنه یارْگلْ
ته نومْ گلْ و ته کار گلْ و ته کردار گل
مُعجز که ته دارنی هَرْ پَلی هزارْ گلْ
بساتهْ خدا ته همه کارُبارْ گلْ
د تازه نَرْگسْ به شه کنارْگلْ
اُونْ سَرْخه گِلْ جَنّتهْ نُوویهارْ گلْ
بشکفته تنه باغِ خْوارْ خروار گلْ
کی دییهْ یکی خالُ و اَنْدی هزارْ گلْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
دوست من که در سرا راه می‌رود، هزار ناز و کرشمه دارد / کمان چاچی را سخت و محکم در میان دست دارد (گرفته است)
هر دل که اراده و آهنگ به سوی او کند / به آن دل سد تیغ (خار) می‌خورد که به فریاد درمی‌آید
شب که فرا می‌رسد، من شیون و فریاد می‌زنم / روز که فرامی‌رسد، سنگ بر سینه‌ی خود می‌زنم
همین ناله و فریاد من است که: / چه می‌شد که دل خود را به تو ناکس نمی‌دادم
هوش مصنوعی: عزیزم! من درخت گل را به تو تقدیم می‌کنم و تو را به زیبایی‌های گل و ویژگی‌های دل‌فریبش، یادآوری می‌کنم. تو نماد گل و نمایانگر تمام خوبی‌ها و صفات نیکویی هستی.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این بیت به اهمیت و زیبایی‌های زندگی اشاره دارد. در آن به این نکته تأکید شده که وجود خداوند در همه امور زندگی و در هر جای ممکن، بواسطه زیبایی و گل‌ها نمایان است. زندگی با همه چالش‌ها و سختی‌ها، زیبایی‌های خاص خود را دارد و در نهایت، حضور divine همه چیز را زیباتر می‌کند.
هوش مصنوعی: در باغی که گل‌های زیبا شکوفه زده‌اند، نرگس تازه‌ای در کنار گل‌های دیگر قرار دارد و رنگش به سرخی گل‌های بهشتی می‌ماند.
هوش مصنوعی: درختان باغ از گل‌های زیبا پر شده‌اند، اما در میان این همه گل، فقط یک نقطه سیاه دیده می‌شود که نشانه‌ای از هزاران گل دیگر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.