خُور طَبْعِش‌وُ بدر رَوّشُ و کیمیا خو!
کٰانِ حیا بِهْ چِشْم بفا گیتی سو
اونْته عَرقِهْ، آهویِ نافْ کِنّهْ بو
ز تو اُونْ گِلی که بِلْبِلْ اسیرهْ ته بو
تهْ دیمْ شَمْ نییه که دَشْت‌وُ کوه وَری تو
وِنی رِهْ لَمالَمْ دَکِلٰاسِنّی ته بو
شیرین‌وُ زلیخا، دیگر لَیْلی‌وُ تو
مِنْ میرْمِهْ ته مِهْرْجِهْ، چی دشت‌وُ چی کو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
ای خورشیدمنش،ای بدر کنش و‌ای کیمیاخوری! /ای کان آزرم که از چشم (چشمه‌ی) وفا روشنایی می‌گرفتی
آن بوی عرق توست که چون نافه‌ی آهو پراکنده می‌شود / تو آن گلی هستی که بلبل گرفتار توست
روی تو شمع نیست که به دشت و کوه می‌بری / بینی‌ام را بوی تو انباشته است
شیرین و زلیخا، دیگر لیلی و تو / من از مهرورزی تو می‌میرم چه در دشت باشد و چه در کوه
هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این است که اگر کسی به ویژگی‌های طبیعی و خلق و خوی خود توجه کند و آن را پرورش دهد، می‌تواند به موفقیت‌های بیشتری در زندگی دست یابد. همچنین، حیا و شخصیت انسان نیز در ارتباط با دیده شدن و تأثیرش بر دنیا اهمیت دارد.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زیبایی یک آهوی وحشی اشاره می‌کند که در دام عشق و زیبایی شخصی افتاده است. او می‌گوید که عرق و زیبایی آن شخص مانند گلی است که بلبل به آن علاقه‌مند شده و اسیرش شده است. در واقع، این تصویر نشان‌دهنده‌ی جذابیت و فریبایی فرد مورد نظر است که باعث گمراهی و وابستگی دیگران می‌شود.
هوش مصنوعی: در دشت و کوه، به جستجوی تو می‌روم و در این مسیر، بی‌نهایت شاداب و پرانرژی هستم.
هوش مصنوعی: شیرین و زلیخا، دیگر هیچ داستانی مانند لیلی و تو نیست. چه فرقی دارد دشت یا کوه؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.