شاهد من در جهان نظیر ندارد
بوی سر زلف او عبیر ندارد
سرو بدین قد خوش خرام نروید
ماه چنان طلعت منیر ندارد
ابروی همچون کمان بسیست ولیکن
هیچ کس آن قامت چو تیر ندارد
مهر، که در حسن پادشاه نجومست
هیات آن روی مستنیر ندارد
طفل چنین در کنار دایهٔ دنیا
مادر دور سپهر پیر ندارد
عنبر سارا بهل، که نافهٔ چینی
نکهت آن زلف همچو قیر ندارد
اوحدی اندر فراق عارض خوبش
چاره به جز ناله و نفیر ندارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی زیبایی بی‌نظیر معشوق است. شاعر با استفاده از تشبیه‌های مختلف، تلاش می‌کند تا جایگاه خاص و منحصر به فرد معشوقش را در میان دیگر زیبایی‌ها بیان کند. او می‌گوید که هیچ کسی به پای زیبایی‌ها و ویژگی‌های معشوقش نمی‌رسد، از بوی خوش زلف تا قامت و ابروهایش. در نهایت، شاعر از درد فراق و ناله‌های خود در این جدایی سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: محبوب من در دنیا همتایی ندارد و بوی موی او مانند عطر گرانبهایی است که هیچ جا پیدا نمی‌شود.
هوش مصنوعی: سرو به این زیبایی و قامت خوش هرگز نمی‌روید و ماهی به این درخشش و زیبایی ندارد.
هوش مصنوعی: ابروهایی مانند کمان دارد، اما هیچ کسی آن اندام را مانند تیر ندارد.
هوش مصنوعی: محبت و عشق، که در زیبایی، همانند پادشاهی در میان ستاره‌هاست، جلوه آن چهره درخشان را ندارد.
هوش مصنوعی: کودک در آغوش مادری که دنیا نام دارد، در کنار او با خیال راحت است و در برابر کهنسالی زمان، ترسی ندارد.
هوش مصنوعی: عطر خوشبوی عنبر مانند، در حالی که بوی نافهٔ چینی، خوشی و لطافت موی او را ندارد و مانند قیر سیاه نیست.
هوش مصنوعی: اوحدی در جدایی و دوری از چهره زیبایش، هیچ راهی جز ناله و فریاد ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.