گنجور

 
اوحدالدین کرمانی

بیگانگی ات چو با دل خویش آید

هر جای که مرهمی زنی نیش آید

صد زخم خوری به تیغ بر تن به از آنک

یک زخم زتو بر دل درویش آید

 
sunny dark_mode