|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عمق غم و درد ناشی از فقدان یا جدایی است. گوینده می‌گوید وقتی غم محبوب در دلش ریش و خراب می‌شود، درد و غصه مثل نیش بر سینه‌اش می‌زند. او می‌افزاید که غم بزرگش چنان شدید است که مانند یک جنگجوی خونریز در میدان است و هیچ‌کس جز چشمانش نتوانسته به این غم نزدیک شود.
هوش مصنوعی: وقتی خیل غم‌ها در دل جای می‌گیرد، به خاطر درد و اندوه، سینه‌ام مانند تیه‌ای پر از گزش‌ها می‌شود.
هوش مصنوعی: غم تو همانند یک جنگجو، به شدت می‌کوشد و به دنبال کسی می‌گردد که بتواند دردش را درک کند، اما هیچ کس جز چشم‌هایم نیست که بتواند به این احساسات نزدیک شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر روز مرا غمی دگر پیش آید
کان غم ز غم همه جهان بیش آید
گر دل به چنین صبر نه درویش آید
تسلیم کند آخر و با خویش آید
بیگانگی ات چو با دل خویش آید
هر جای که مرهمی زنی نیش آید
صد زخم خوری به تیغ بر تن به از آنک
یک زخم زتو بر دل درویش آید
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.