اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۹۴
تا بر رخ چون گلت پدید است عرق
از شرم رخت زگل چکیده است عرق
در ابر شنیده ام که باران باشد
بر چهرهٔ خورشید که دیده است عرق
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار به توصیف زیبایی و طراوت گل و چهره انسانی می‌پردازند. در بیت اول، اشاره به این است که بر روی صورت مانند گل، عرق شرم دیده می‌شود. در بیت دوم، بیانگر این است که مانند گل، زیبایی صورت موجب چکیدن عرق شرم می‌شود. در نهایت، در بیت سوم از این ایده استفاده شده که مانند باران بر روی چهره خورشید نیز عرق وجود دارد، که نشان‌دهنده لطافت و زیبایی طبیعی است.
هوش مصنوعی: هر زمان که بر چهره‌ات، مانند گل، عرق از شرم جلوه‌گر می‌شود، نشان‌دهنده زیبایی و لطافت توست که از آن گل به دست آمده است.
هوش مصنوعی: من شنیده‌ام که در ابر بارانی وجود دارد که بر صورت خورشید می‌بارد و نشانهٔ عرق اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.