اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۹۳
خطّت که به حجّت کندش عقل هوس
حاشا که مزوّر بود آن خط بر کس
این تزکیه ای است عارضت را کامروز
تو شاهد عدلی و به خط حاکم و بس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت شعر به مفهوم عدالت و صداقت اشاره دارد. شاعر می‌گوید که اگر عقل و هوس به هم بیامیزند، نشانی از حقیقت نیست و نمی‌توان به آن اعتماد کرد. همچنین، بیان می‌کند که تزکیه یا پاکسازی، امروزه به آدمی رسیده و او در حقیقت شاهدی بر عدالت است که تنها به خط حاکم اکتفا می‌کند. به عبارتی، او به صداقت خود باور دارد و به قضاوت‌ها و نوشته‌های دیگران تکیه نمی‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی عقل با استدلال و دلیل، راهی را مشخص کند، هیچ‌گاه نباید به آن شک کرد و به تردید افتاد، زیرا آن راه خطای دیگری نیست.
هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که تو امروز در معرض پاکسازی و تصفیه‌ای هستی که از جانب تو است. همچنین، تو مشاهدۀ عدالت و قضاوتی را می‌کنی که به قلم مقام بالاتر و حاکم مربوط می‌شود و همین کافی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
الله، به فریاد من بی کس رس
فضل و کرمت یار من بی کس بس
هر کس به کسی و حضرتی مینازد
جز حضرت تو ندارد این بی کس کس
ای کرده مرا خنده خریش همه کس
مارا ز تو بس جانا مارا ز تو بس
سبحان اله درین جوانی و هوس
روز و شبم اندیشه همین بودی بس
کاندر پیری ز من بباید کس را
خود پیر شدم مرا ببایست از کس
دل زان خواهم که بر تو نگزیند کس
جان زآن که نزد بی غم عشق تو نفس
تن زان که بجز مهر تواش نیست هوس
چشم از پی آنک خود ترا بیند و بس
ای چون هستی برده دل من بهوس
چون بنشینم غم فراق تو نه بس
گر چون هستی بدستت آرم زین پس
پنهان کنمت چو نیستی از همه کس
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.