اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۸۱
از قند و طبرزد ار فرو بارد آب
بی چاشنی لبت کجا دارد آب
لعل لب شیرین تو از غایت لطف
بیم است که در دهان آب آرد آب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شیرینی لبان معشوق اشاره دارد و طعمی از قند و شکر را در خود دارد. شاعر می‌گوید که اگر در کنار لب‌های شیرین معشوق، آبی باشد، بی‌چاشنی آن لب‌ها (محبت و زیبایی) نمی‌تواند دلنشین باشد. همچنین نگران است که زیبایی و لطافت لبان معشوق، آب را نیز زایل کند و آن را به جای طعم شیرین تبدیل به آبی عادی کند. در کل، شعر بر اهمیت و تاثیر زیبایی لبان معشوق و عشق در زندگی تأکید دارد.
هوش مصنوعی: اگر آب شیرین و گوارایی از قند و شکر بریزد، اما چاشنی لبخندت در آن نباشد، آن آب هیچ ارزشی ندارد.
هوش مصنوعی: زیبایی لب‌های شیرین تو به حدی است که ترس دارم مبادا این لب‌ها با آب تماس پیدا کنند و آنها را تحت تأثیر قرار دهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.