اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۲۳
با خود بینی خاک نیرزد نیکی
دانستن بد به خود به از صد نیکی
من معترفم به بد تو مغرور به نیک
من نیک بدم ولیک تو بد نیکی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به این نکته اشاره دارد که خودپسندی و خودبینی ارزشی ندارد و حتی دانستن عیب‌های خود بهتر از صد نیکی است. شاعر به این موضوع اعتراف می‌کند که او به بدی‌های خود آگاه است، در حالی که دیگران به خوبی‌های خود مغرورند. او خود را نیک می‌داند اما به این نتیجه می‌رسد که این نیکی‌ها ممکن است در برابر بدی‌ها چندان ارزشمند نباشند.
هوش مصنوعی: مهم آن است که انسان ارزش خود را بداند و درک کند که انجام کارهای خوب با نیت درست از دانستن بدی بهتر است. یعنی اگر کسی فقط بدی‌ها را بشناسد و آن را بداند، اما خود را در صف نیکوکاران قرار ندهد، این به‌مراتب ارزش کمتری دارد.
هوش مصنوعی: من اعتراف می‌کنم که تو بد هستی و به خوبی خودم مغرورم. من هم ممکن است خوب نباشم، اما تو بدی را خوب می‌پنداری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.