اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۱۸
کامل زیکی هنر ده و صد بیند
ناقص همه جا معایب خود بیند
خلق آینهٔ چشم و دل همدگرند
در آینه نیک نیک و بد بد بیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به رابطه بین انسان‌ها و دیدگاه آنها نسبت به خود و دیگران می‌پردازد. شاعر می‌گوید که افراد کامل زیبایی‌ها و خوبی‌های خود را می‌بینند، در حالی که افراد ناقص فقط معایب خود را مشاهده می‌کنند. همچنین اشاره می‌شود که انسان‌ها در واقع آینه‌ای برای یکدیگر هستند و در این آینه، خوبی‌ها و بدی‌های یکدیگر را می‌توانند ببینند.
هوش مصنوعی: انسان کامل و با هنر به خوبی‌ها و زیبایی‌ها توجه دارد و نقاط قوت دیگران را می‌بیند. اما انسان‌های ناقص مدام در حال مشاهده و انتقاد از عیب‌های خود و دیگران هستند.
هوش مصنوعی: انسان‌ها مانند آینه‌هایی هستند که خویشتن را در چشم و دل یکدیگر می‌بینند. در این آینه‌ها اگر نیکی کنیم، نیکی را مشاهده می‌کنیم و اگر بدی کنیم، بدی را خواهیم دید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دشمن چو به ما درنگرد بد بیند
عیبی که بر ماست یکی صد بیند
ما آینه‌ایم، هر که در ما نگرد
هر نیک و بدی که بیند از خود بیند
ما را چه از آن که هر کسی بد بیند؟
یک عیب که در ما بود او صد بیند؟
ما آینه ایم، هر که در ما بیند؟
هر نیک و بدی که بیند از خود بیند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.