اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۱۷
گر پنهان کرد عیب اگر پیدا کرد
منّت دارم ازو که بس برجا کرد
تاج سر من خاک کف پای کسی است
کاو چشم مرا به عیب من بینا کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که اگر کسی عیب‌های ما را پنهان کند و به ما بگوید، باید از او سپاسگزار باشیم. شاعر می‌گوید که برای او، ارزش و عظمت کسی که عیبش را به او نشان داده، بسیار بیشتر از تاج سلطنتی است. در واقع، کسی که ما را از عیب‌هایمان آگاه می‌کند، به ما کمک می‌کند تا بهتر شویم و این عمل او را باید ستود.
هوش مصنوعی: اگر عیبی را پنهان کند و در عین حال آن را آشکار کند، ممنون او هستم که این کار را به خوبی انجام داده است.
هوش مصنوعی: سرمایه و ارزش من در مقابل کسی است که با دیدن عیب‌های من، مرا به شناخت بهتر از خودم رهنمون کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر پنهان کرد عیب و گر پیدا کرد
منت دارم ازو که بس برجا کرد
تاج سر من خاک سر پای کسیست
کو چشم مرا به عیب من بینا کرد
نقاش ازل چو نقش ما انشا کرد
بر ما زنخست درس عشق املا کرد
وآنگاه قراضه ریزهٔ عقل مَرا
مفتاح در خزینهٔ معنی کرد
با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد
خوش آنکه بخلق صید خاطرها کرد
صد دوست بیکروز توان دشمن ساخت
یکدوست بصد سال توان پیدا کرد
خوش آن که مقام بر در دل ها کرد
واندر دل اهل دل، رهی پیدا کرد
برداشت ز تن لباس غیریت را
خود را به میان مرد و زن رسوا کرد
چشمت به سیه‌بختی من ایما کرد
زلف تو به قتلم آستین بالا کرد
بنوشت خطت به خون من لایحه‌ای
خال سیهت لایحه را امضا کرد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.