گنجور

 
اوحدالدین کرمانی

گر زانک بر کس نروم روزی چند

تا کاشتهٔ خود دروم روزی چند

دانی غرضم از آن نشستن چه بُود

تا غیبت خلق نشنوم روزی چند

 
sunny dark_mode