اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها
»
شمارهٔ ۱۲۴ - طلب الآخرة
ملک طلبش بهر سلیمان ندهند
منشور غمش بهر دل و جان ندهند
دنیا طلبان زآخرت محرومند
کاین درد به طالبان درمان ندهند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت از شاعر به بیان بیفایده بودن طلب دنیا و درخواستی که نمیتوان به سلیمان داد، میپردازد. او میگوید که کسانی که به دنبال دنیا هستند، از نعمتهای آخرت بیبهره میمانند و درد و غم آنها علاجی نخواهد داشت. به این ترتیب، پیام اصلی این است که طلب دنیوی نمیتواند آرامش خاطر و رضایت را به ارمغان آورد و انسان را از نعمتهای معنوی و اخروی محروم میکند.
هوش مصنوعی: خواستار ملک و سلطنت برای سلیمان را به او نمیدهند و هیچکس منشور غم و اندوهش را نیز برای دل و جانش فراهم نمیآورد.
هوش مصنوعی: کسانی که دنیا را میطلبند از بهرهمندی از آخرت محرومند، زیرا این درد و نیاز به آنها درمانی نخواهد داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ملک طلبش به هر سلیمان ندهند
منشور غمش به هر دل و جان ندهند
درمان طلبان ز درد او محرومند
کین درد به طالبان درمان ندهند
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.