اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها
»
شمارهٔ ۱۲۳ - طلب الآخرة
زان پیش که گویند که جا واپرداز
جا واپرداز و توشهٔ راه بساز
چون می دانی که خانه پرداختنی است
چندین غم خانه چیست با خود پرداز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که پیش از اینکه به مسافرت بپردازیم، باید آمادگی لازم را داشته باشیم و توشه را آماده کنیم. زیرا زندگی و دنیا گذراست و در نهایت باید خانه‌ای که ساخته‌ایم را ترک کنیم. پس بهتر است که به جای غم و نگرانی، به فکر سامان دادن به زندگی خود باشیم.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه بگویند که جای خود را ترک کن، موقعیت خود را ترک کن و وسایل سفر را آماده کن.
هوش مصنوعی: وقتی می‌دانی که باید بهای خانه را بپردازی، چرا خود را به غم و اندوه درباره خانه مشغول کنی؟ خودت را آماده کن و به فکر پرداخت هزینه باش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون کُشته ببینی‌ام، دو لب گشته فراز
از جان تهی این قالب فرسوده به آز
بر بالینم نشین و می‌گوی به ناز
«کای من، تو بکشته و پشیمان شده باز»
تا روی ترا بدیدم ای شمع تراز
نی کار کنم نه روزه دارم نه نماز
چون با تو بوم مجاز من جمله نماز
چون بی تو بوم نماز من جمله مجاز
اندر همه عمر من شبی وقت نیاز
آمد بر من خیال معشوقه فراز
برداشت نقاب مرمرا گفت بناز
باری بنگر که از که ماندستی باز
آن شد که ترا رفت همی با ما ناز
و آن شد که مرا بود بروی تو نیاز
ما ناز تو و نیاز خویش ، ای پرساز
بر سنگ زدیم و صبر کردیم آغاز
چون کشته ببینم دو لب کرده فراز
وز جان تهی این قالب فرسوده به آز
بر بالینم نشسته می گوی بناز
که کشته ترا من و پشیمان شده باز
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.