اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
»
شمارهٔ ۶۸
برخود در کام و آرزو در بستم
وز محنت هر ناکس و کس من رستم
گر زاهد مسجدم و گر عاصی دیر
من مرد خودم چنانک هستم هستم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان خودمختاری و استقلال شخصیت خود می‌پردازد. او می‌گوید که به خواسته‌ها و آرزوهای خود پایبند است و از دنیای ملامت‌ها و مشکلات دوری می‌کند. او به این نکته اشاره دارد که چه زاهد باشد و چه گناهکار، او خود را همان‌طور که هست، می‌پذیرد و به خود افتخار می‌کند.
هوش مصنوعی: من در پی خواسته‌ها و آرزوهایم هستم و از رنج دیگران، چه خوب و چه بد، بی‌نوازم و در این مسیر قدرت و استقامت خود را نشان می‌دهم.
هوش مصنوعی: اگر تو تنها به ظاهر عبادت و زهد توجه کنی و خود را در مسجد بیابی، یا از طرفی اگر به لذت‌های دنیا روی بیاوری و در میخانه باشی، من خودم را به آنچه که هستم نشان می‌دهم و در حقیقت وجودم باقی می‌مانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بستم دم مار و دم عقرب بستم
نیش و دمشان بیکدگر پیوستم
شجن قرنین قرنین خواندم
بر نوح نبی سلام دادم رستم
بر بسته شد از بستن ماتم دستم
امروز نگویند که من خود هستم
از بیم و امید شادی و غم رستم
برداشتم از جهان دل و بنشستم
گر در مستی حمایلت بشکستم
صد گوی زرین بدل خرم بفرستم
از گفتن سرّ تو دهان بر بستم
هر چند که ده‌زبان چو سوسن هستم
زان روز که در صدر خودی بنشستم
تا بنشستم به بیخودی پیوستم
دریای عدم شش جهتم بگرفتهست
من، یک شبنم، چه گونه گویم: هستم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.