اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
»
شمارهٔ ۳۶
تا ظن نبری که کاردان خواهی بود
چون مرغ پرنده کامران خواهی بود
روزی که اجل دامن عمرت گیرد
در بطن زمین چو دیگران خواهی بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که نباید خود را بیش از حد توانا و کاردان تصور کنی، زیرا در نهایت، همه ما مثل دیگران به سرنوشت یکسانی دچار خواهیم شد. روزی می‌رسد که مرگ دامن‌گیر ما خواهد شد و در آن صورت، مانند سایر انسان‌ها مجبور به رفتن به دل خاک خواهیم بود. این عبارات به نوعی بیان‌کننده ناپایداری زندگی و نیاز به humildity است.
هوش مصنوعی: فکر نکن که اگر به تعلیم و تجربه دست پیدا کنی، به راحتی به موفقیت می‌رسی؛ زیرا برای رسیدن به اهداف بزرگ، نیاز به تلاش و کوشش واقعی هست.
هوش مصنوعی: روزی که مرگ به سراغت بیاید و عمرت به پایان برسد، در دل زمین مانند دیگران قرار خواهی گرفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.