اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
»
شمارهٔ ۳۴
امروز زخیل دل چو بیرون باشی
فردا لاشک عاجز و مغبون باشی
چون در کله عمر نداری پشمی
دست اجلت پنبه نهد چون باشی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به این نکته اشاره دارند که اگر امروز با دل پرامید و قوی زندگی کنیم، فردا ممکن است با ناامیدی و افسرگی روبه‌رو شویم. همچنین بیان می‌کنند که چون عمر کوتاهی داریم، باید از آن به خوبی استفاده کنیم و گرنه در نهایت تحت فشار حوادث زندگی قرار خواهیم گرفت.
هوش مصنوعی: اگر امروز با دل پر امید و آماده به کار و تلاش باشی، فردا ممکن است دچار ناتوانی و شکست شوی.
هوش مصنوعی: وقتی در زندگی خود عمری ندارید که از آن بهره‌برداری کنید، مرگ مانند یک دست که پنبه را می‌گیرد، به سراغ شما می‌آید و شما را در می‌نوردد. پس باید به ارزش زندگی و زمان خود واقف باشید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
باز آی کز آنچ بودی افزون باشی
ورتا بکنون نبودی اکنون باشی
آنی که بوقت جنگ جانی و جهان
بنگر که بوقت آشتی چون باشی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.