اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۷۶
گر با همه ای که بی منی بی همه ای
گر بی همه ای که با منی با همه ای
گر شاه جهانی و امیر همه ای
چون مرگ به تو رسد اسیر همه ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم وابستگی و ناپایداری وجود انسان اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگرچه ممکن است تو با دیگران باشی و به نظر بی‌نیاز بیایی، اما وقتی که از من دوری، در واقع هیچ‌کس نیستی. همچنین اگرچه ممکن است در زندگی مقام بلندی داشته باشی، در نهایت همواره مرگ می‌تواند همه را در دامی گرفتار کند. به همین دلیل، هیچ‌کس نمی‌تواند از این حقیقت گریز کند.
هوش مصنوعی: اگر با همه باشند و تو بی من باشی، مثل این است که هیچ نیستی. و اگر بی همه باشی و من با تو باشم، باز هم با همه هستی.
هوش مصنوعی: اگر تو جهان را پادشاهی و فرمانروایی بزرگ، نیک بدان که همچون مرگ به تو خواهد رسید و تو از آن نجات نخواهی یافت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.