اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الاول - فی الطامات
»
شمارهٔ ۶
آباد خرابات ز می خوردن ماست
خون دوهزار توبه در گردن ماست
زان می‌کنم این توبه و زان می‌شکنم
کآرایش توبه از گنه کردن ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ارتباط بین می‌نوشی و توبه اشاره می‌کند. او می‌گوید که خانه‌ی خرابات (محل می‌نوشی) از خوردن شراب آباد است و ما در دل خود بار دو هزار توبه را داریم. هر بار که توبه می‌کند، دوباره آن را می‌شکند، زیرا اساساً توبه‌اش از گناهان و خطاهایش نشأت می‌گیرد. در واقع، شاعر به تناقض میان توبه و گناه اشاره کرده و نشان می‌دهد که این دو در زندگی‌اش intertwined هستند.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که با نوشیدن شراب، گوشه‌ای از میخانه به زندگی و نشاط بدل شده است و فرد را به مرحله‌ای از لذت و غفلت می‌برد. در عین حال، نشان‌دهنده‌ی پشیمانی و توبه‌های زیادی است که فرد انجام داده اما همچنان در میان لذت‌های دنیوی گرفتار است.
هوش مصنوعی: برای همین به خاطر آن کارهایم توبه می‌کنم و دوباره از آنها سرپیچی می‌کنم، چون زیبایی توبه به گناه کردن ما نشأت می‌گیرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آباد خرابات زمی خوردن ماست
خون دو هزار توبه در گردن ماست
زان می کنم این توبه و زان می شکنم
کارایش رحمت از گنه کردن ماست
آباد خرابات ز می خوردنِ ماست
خون دو هزار توبه در گردن ماست
گر من نکنم گناه، رحمت که کند
آرایش رحمت از گنه کردنِ ماست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.