اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۸۴
من خواجهٔ عالمم تو معبود منی
مقصود جهانم و تو مقصود منی
هر جا که دلی است شاهدی می طلبد
من شاهد حضرتم تو مشهود منی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر خود را خواجه عالم می‌داند و معبودش را خداوند قرار می‌دهد. او می‌گوید که هدف او در زندگی خداوند است و هر جا که دل‌ها به دنبال گواهی می‌گردند، او در حقیقت خود شاهد خداوند است و خداوند همواره در نظر او مشهود است. به نوعی، شاعر رابطه عمیق و معنوی خود را با خداوند بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: من سرور عالم هستم و تو معبود منی، مقصود و هدف من در این جهان تو هستی و من نیز هدف و مقصود توام.
هوش مصنوعی: هر جا که جایی برای عشق و محبت باشد، دل در پی نشانه‌ای از محبوب است. من که شاهد حضور تو هستم، تو خودت نشانه و مشهود من هستی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.