اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۷۷
چون معترفم بدانچ سرمستی هست
در حضرتت افلاس و تهیدستی هست
من آنِ توَم، تو را چه باشد؟ هیچی
تو آن منی مرا همه هستی هست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به احساس سرمستی و عشقش به معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که با وجود فقر و تهیدستی‌اش، عاشق و شیدای معشوق است. در حقیقت، او معشوق را در کمال می‌بیند و می‌گوید که در این عشق، معشوق تمام وجود اوست و او تنها یک بخش از وجود معشوق است.
هوش مصنوعی: من به خاطر سرمستی و شادی‌ام در پیشگاه تو، به فقر و بی‌پولی‌ام اعتراف می‌کنم.
هوش مصنوعی: من belonging به توام؛ تو چه اهمیتی داری؟ هیچ یک از تو! تو در واقع تمام وجود منی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون معترفم بدانچ سرمستی هست
در حضرتت افلاس و تهیدستی هست
من آن توم تو را چه باشد هیچی
تو آن منی مرا همه هستی هست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.