اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۵۸
یا رب به خودم هیچ نفس وامگذار
بر من در طبع بوالهوس وامگذار
هر چند که بر درت کم از هیچ کسم
از خویشتنم به هیچ کس وامگذار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند درخواست می‌کند که حتی یک نفس هم به او واگذار نکند. او می‌گوید که با طبع وسوسه‌انگیز و خواسته‌های درونی‌اش، نمی‌خواهد به هیچ چیز غیر از خود خدا وابسته باشد، حتی اگر در درگاه خداوند به دیگران کمتر از هیچ ارزشی داشته باشد. خلاصه این که، شاعر خواهان استقلال و خودکفایی در ارتباط با خداست.
هوش مصنوعی: ای پروردگار، خواهش می‌کنم که هیچ نفسی به خودم واگذار نکنی و مرا به حال طبع بوالهوس واگذار نکن.
هوش مصنوعی: اگرچه در درگاه تو کسی به من اهمیت نمی‌دهد، اما از خودم چیزی را به کسی نده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.