اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۵۲ - الرجاء
بی جام چو جمشید نمی شاید بود
بی شام چو خورشید نمی شاید بود
گیرم که به طاعت تو مشغول نیم
از لطف تو نومید نمی شاید بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار بیان شده که انسان بدون نعمت‌ها و زیبایی‌های زندگی، مانند جام و شام، نمی‌تواند خوشبخت باشد. حتی اگر شخصی در حال عبادت باشد، بدون محبت و لطف الهی، امیدی به خوشبختی نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: بدون جامی مانند جمشید، نمی‌توان زندگی کرد، و بدون شبی مانند شب خورشید، نمی‌توان آسایش یافت.
هوش مصنوعی: حتی اگر من در حال انجام وظیفه و اطاعت از تو هستم، انتظار ندارم که از لطف تو ناامید شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.