اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۲
من گرچه سزای راهِ درگاه نیم
جز بر درِ سایهٔ هوالله نیم
چون من توام و تو من، توام راه نمای
تو آگهی از من و من آگاه نیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن، شاعر به ارتباط عمیق و متقابل خود با خداوند اشاره می‌کند. او می‌گوید که اگرچه خود را شایسته ورود به درگاه الهی نمی‌داند، اما در سایه رحمت و لطف خداوند قرار دارد. همچنین به پیوند معنوی بین خدا و خود اشاره کرده و بیان می‌کند که هر دو نسبت به یکدیگر آگاهی دارند، که نشان دهنده تعامل و نظارت خداوند بر انسان است.
هوش مصنوعی: هرچند من شایستگی ورود به درگاه الهی را ندارم، اما تنها در سایهٔ رحمت و لطف او ایستاده‌ام.
هوش مصنوعی: چون ما یکی هستیم و وجود من در وجود تو و وجود تو در وجود من است، تو می‌دانی که من چه کسی هستم و من از وجود تو باخبر نیستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.