اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۶۰ - الرّضا و التّسلیم
گر یار جفا کند پسندیدهٔ ماست
خاک قدمش چو دیده در دیدهٔ ماست
هر جور و جفا که می کند آن نه ازوست
آن نیز هم از طالع شوریدهٔ ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به پذیرش و تحمل جفای محبوب اشاره می‌کند. او می‌گوید که حتی اگر یار با او بدرفتاری کند، این را به خاطر عشقش می‌پذیرد و خاک پای او را بر چشم می‌گذارد. همچنین، شاعر معتقد است که رفتار محبوب تنها نتیجهٔ تقدیر و سرنوشتی است که برای او رقم خورده و به خود او مربوط نیست.
هوش مصنوعی: اگر محبوب ما بی‌محلی کند، برای ما خوشایند است؛ چون خود را در برابر او مثل خاک پایش می‌بینیم که در چشم ما جاي دارد.
هوش مصنوعی: هر نوع بدی و زجری که او به ما می‌رساند، ناشی از خود او نیست، بلکه این وضعیت ناشی از سرنوشت نامساعد ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زین گونه که حال ناپسندیدهٔ ماست
حسن رخ او نه درخور دیدهٔ ماست
اومیدی اگر در دل شوریدهٔ ماست
سوداست که در دماغ پوسیدهٔ ماست
آنی تو که شیوه تو برگزیده ی ماست
آنجا که تو را پای بود دیده ماست
بر گوشه خاطر تو گر نگذشتیم
آن از اثر طالع شوریده ماست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.