اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۵۹ - الرّضا و التّسلیم
تا من باشم زپیش رویت نشوم
فارغ نفسی ز گفت و گویت نشوم
از سگ بترم اگر برای دل تو
خاک قدم سگان کویت نشوم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که تا زمانی که او در کنار محبوبش است، نمی‌تواند از گفتگو و نزدیکی به او جدا شود. او حتی از سگی که برای محبوبش وفادار است و خاک پای او را می‌بلعد، هم می‌ترسد و نمی‌خواهد به اندازه آن سگ خوار و بی‌مقدار شود. به‌طور کلی، احساس عشق و وابستگی عمیق او به محبوبش را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که من در کنار تو هستم، هرگز از تو و صحبت‌هایت دل‌بر نمی‌دارم و از کنارت دور نمی‌شوم.
هوش مصنوعی: اگر قرار باشد که برای تو عزیز باشم، حتی از سگ بودن هم باید بترسم. یعنی دوست دارم به قدری برای تو ارزشمند باشم که حاضر نباشم به مقام و منزلت حتی یک سگ در کوی تو هم دست پیدا کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.