ما دست دل ز چشمهٔ بهبود شسته ایم
داغی به زهر داغ نمکسود شسته ایم
دل در دعای کام نفس بر نیاورد
زین شعله ننگ، نسبت دود شسته ایم
آسوده تر حسود که ما از ضمیر دل
اندیشهٔ زیان و غم سود شسته ایم
بستیم روی سجده ز محراب آرزو
گرد ریا از در معبود شسته ایم
عرفی چه مایه عجز به هر چشمه برده ایم
تا لوح دل ز بود و ز نابود شسته ایم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تأثیرات منفی احساسات و اندیشههای منفی اشاره میکند و بر این نکته تأکید میکند که از دردها و زخمهای عاطفی خود فاصله گرفته و تلاش کردهاند که دل را از هر گونه ریا و غم پاک کنند. شاعر به دعا و نیایش برای آرامش اشاره میکند و بیان میکند که به دنبال صفای باطن و رهایی از زشتیها هستند. در نهایت، شاعر بر این باور است که با این تلاش، نارساییها و مشکلات را از دل خود دور کردهاند.
هوش مصنوعی: ما دل خود را از چشمهای که بهبودی میآورد شستهایم و زخمهای عمیقتری را نسبت به زخمهای معمولی کنار گذاشتهایم.
هوش مصنوعی: دل به خاطر آرزوهای ناپسند خود از این آتش خجالت نمیکشد، زیرا ما نسبت به این مساله احساس شرم نکرده و دلی را صاف و پاک کردهایم.
هوش مصنوعی: آن که حسد میورزد، آرام تر باشد، زیرا ما از دل خود اندیشههای منفی و غمانگیز را دور کردهایم و به سراغ شادی و سود رفتهایم.
هوش مصنوعی: به دل به سجده رفته و از خواستههای دل دوری جستهایم، تمام نیرنگها و ریای خود را از درگاه معبود دور کردهایم.
هوش مصنوعی: عرفی از عجز و ناتوانیاش میگوید که به هر منبعی پناه برده تا دلش را از وجود و عدم پاک کند. او تلاش کرده تا با بهرهگیری از آن منابع، حس و حال دلش را تغییر دهد و از بارهایی که بر دوش دارد، رها شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.