ترک من و آشوبِ دل خاتونِ ماه خاوری
بُغناق برگیر و بنه بر سر کلاه کافری
بر دوش زلفت چون زره بگشاده از ابرو گره
برده ز هفت اختر فره بسته قبایِ ششتری
بار و برت سیب و عنب نوشینْ دهان تریاکْ لب
وز غمزه و لب ای عجب هم جان و هم دل می‌بری
با چشمِ تنگت چون دهن گفتم بترس ای پر فتن
کز چشمِ خون‌افشانِ من هم عاقبت زخمی خوری
گفتا که هان ای دل‌شده بی‌حاصلی حاصل شده
خاک از دو چشمت گل شده کاری نداری ننگری
تلخ از لبِ شیرین سخن ناواجب است ای سروبن
تمکینِ درویشان بکن منگر به ایشان سرسری
دشمن‌صفت با دوستان بد می‌کنی نیکوست آن
سروی بتا یا بوستان ترکی نگارا یا پری
هم زاهدو هم زاهدی زان شد نزاری منزوی
آیا چه شیرین شاهدی یا رب چه چابک‌منظری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساسات عاشقانه و آشفتگی دل می‌پردازد. او به زیبایی‌ها و جذابیت‌های معشوقه‌اش اشاره می‌کند و از زلف و ابروهایش به عنوان نماد زیبایی یاد می‌کند. شاعر همچنین از تاثیر عشق بر جان و دل خود می‌گوید و به معشوق هشدار می‌دهد که ممکن است از انظار او آسیب ببیند. در ادامه، شاعر به تضادهای زندگی و ناخوشایندی‌ها اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که نباید نگرانی‌ها را نادیده گرفت. او زیبایی معشوق را ستایش می‌کند و به این نکته می‌پردازد که حتی در میانه‌ی مشکلات هم زیبایی و عشق وجود دارد. شعر به نوعی بیانگر عشق، زیبایی و چالش‌های خود در این مسیر است.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر فراق تو در هم ریخته است، ای بانوی زیبا که مانند ماه درخشان هستی. حالا با حالتی پر از کینه و حسد، کاغذی که نشان‌دهنده عشق توست را بر سر کلاه بی‌مزه‌ام بگذار.
هوش مصنوعی: بر روی شانه‌های زلف تو، مانند زره‌ای باز شده، گره‌های ابرو را برداشته و از زیبایی هفت اختر، قبایی را بر تن کرده‌ای.
هوش مصنوعی: بار و بر تو میوه‌های خوشمزه‌ای همچون سیب و انگور وجود دارد که مانند تریاک بر دل می‌نشیند و لب‌ها را خندان می‌کند. با چشمان و لبخند خود، هم جان و هم دل آدمی را می‌ربایی.
هوش مصنوعی: با دقت و تنگ‌نظری تو، مثل دندانی که هنگام صحبت کردن به درد می‌آید، به تو هشدار می‌دهم که مانند زیبایی و فریبندگی‌ات، از چشم‌های پرزخمی من هم بترسی، چراکه ممکن است در نهایت آسیب ببینی.
هوش مصنوعی: ای دل، آگاه باش که تو که به ظاهر بی‌ثمر و بی‌نتیجه‌ای، در واقع از چشمانت گل می‌روید و نشان‌دهنده زیبایی و ارزش در وجودت است. به خودت توجه کن و به این نکته اندیشه کن که کاری برای خودت نمی‌کنی و نگران نباش.
هوش مصنوعی: گفتن سخنان تلخ و ناگوار از کسی که خود شیرین‌زبان است، نادرست است. ای کسی که در برابر درویشان وقار و ادب داری، به ظواهر آنها توجه نکن.
هوش مصنوعی: اگر با دوستانت به نیّت دشمنان رفتار کنی، این کار نیکو از تو سر می‌زند، مانند آن سرو زیبای گلدان یا باغی که پر از گل و جلوه‌گری است.
هوش مصنوعی: هم زاهدان و هم خود زهد و پرهیزگاری یکی از ویژگی‌های توست. ای نزاری، آیا چه نیکو و دلنشین است دیدن تو و چه تند و چابک به نظر می‌رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عیار یار دلبری با غمزه و جان دلبری
کردی ز جانم دل بری زان چشمکان عبهری
فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری
گویی سلیمان بر سپه عرضه نمود انگشتری
رومی‌رخان ماه‌وش زاییده از خاک حبش
چون نومسلمانان خوش بیرون شده از کافری
گلزار بین گلزار بین در آب نقش یار بین
[...]
آخر نگاهی باز کن وقتی که بر ما بگذری
یا کبر منعت می‌کند کز دوستان یاد آوری
هرگز نبود اندر ختن بر صورتی چندین فتن
هرگز نباشد در چمن سروی بدین خوش منظری
صورتگر دیبای چین گو صورت رویش ببین
[...]
ای چهرهٔ زیبای تو رشکِ بتانِ آزری
هر چند وصفت می‌کنم، در حسن از آن زیباتری
هرگز نیاید در نظر نقشی ز رویت خوبتر
شمسی ندانم یا قمر، حوری ندانم یا پری
آفاق را گردیده‌ام، مهر بتان ورزیده‌ام
[...]
بر کوفه و خاک علی، ای باد صبح ار بگذری
آنجا به حق دوستی کز دوستان یادآوری
خوش تحفه‌ای ز آن آب و گل، بوسیده، برداری به دل
تا زان هوای معتدل پیش هواداران بری
با او بگویی: کای ولی، وی سر احسان و یلی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.