دیوانه و مست و باده نوشیم
پرورده ی دست می فروشیم
هم زیور ساعد جنونیم
هم ساعد آستین هوشیم
هم در صف زاهدان مسجد
سجاده نشین و خرقه پوشیم
هم از پی ساقیان محفل
پیمانه کش و سبو بدوشیم
از مستی باده هوش بخشیم
وز ساغر عقل می فروشیم
تا کی طلبند و باز خواهند
جان بر لب و گوش بر سروشیم
هم نغمه ی بلبلان عرشیم
در منطق زاهدان خموشیم
کوتاه زبان شویم شاید
تا مستمع دراز گوشیم
ما طایر بوستان قدسیم
با مرغ هم آشیان خروشیم
با گوش سخن نیوش نطقیم
با نطق گهر فروش گوشیم
تا خواست قضا رضای ما خواست
بیهوده نشاط از چه کوشیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی زندگی و احساسات عاشقانه و دیوانه‌وار اشاره دارد. شاعر از حالتی مستی و سرخوشی صحبت می‌کند که در آن همواره بین دو دنیا قرار دارد: دنیای زاهدان و دنیای باده نوشان. او به دیوانگی خود و زیبایی‌های آن افتخار می‌کند و به نوعی به جست‌وجوی رضایت و خوشی در زندگی می‌پردازد. از طرفی، او به تنهایی و گوش دادن به صحبت‌های زاهدان اشاره می‌کند و می‌پرسد تا کی باید چنین جست‌وجویی ادامه یابد، در حالی که در عمق وجودش میل به آزادی و زندگی واقعی دارد. شاعر به طایر آزاد طبیعت تشبیه می‌شود که در جستجوی دوستی و نغمه سرایی است و می‌خواهد روح خود را از قید و بندهای دنیا آزاد کند.
هوش مصنوعی: ما دیوانه و شیدا هستیم و با شوق بسیار شراب می‌نوشیم، که حاصل تلاش و مهارت فروشنده‌ی شراب است.
هوش مصنوعی: ما هم در زینت و زیبایی دیوانگی خود هستیم و هم در زیر آستین هوش و عقل‌مان.
هوش مصنوعی: ما هم در صف زاهدان، در مسجد بر سجاده نشسته‌ایم و پوشش روحانی داریم.
هوش مصنوعی: آنگونه که به دنبال ساقیان می‌رویم، می‌خواهیم همراه با آنها باده بنوشیم و سبوهامان را بر دوش داشته باشیم.
هوش مصنوعی: ما از شراب مستی می‌گیریم و با عقل سلیم خود، می‌فروشیم.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که افراد تا چه زمانی به دنبال چیزهایی هستند که ممکن است جانشان را به خطر بیندازد و در عین حال به صداها و پیام‌های داخلی خود توجه کنند. آنها در حالت نگرانی و اضطراب به سر می‌برند و به دنبال یافتن آرامش و زندگی بهتر هستند.
هوش مصنوعی: ما مانند پرندگان بهشتی هستیم که در سخن زاهدان خاموشیم.
هوش مصنوعی: هر چه زبان ما کوتاه‌تر باشد، ممکن است شنونده ما بیشتر گوش فرا دهد و به صحبت‌هایمان توجه کند.
هوش مصنوعی: ما پرنده‌گان باغ بهشت هستیم و با پرنده هم‌منزل خود به سر و صدا و نوا پرداخته‌ایم.
هوش مصنوعی: گوش می‌دهیم به سخن و با دقت گوش‌فرادهیم تا از آن بهره‌مند شویم و زیبایی‌های کلام را بشنویم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که تقدیر بر حسب اراده‌ی ما نیست، چرا بیهوده تلاش کنیم که شاد و خوشحال باشیم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
افلاس‌خرانِ جان‌فروشیم
خز پاره‌کن و پلاس پوشیم
ناخورده شراب می‌خروشیم
بنگر چه کنیم؟ اگر بنوشیم
از بی‌خبری خبر نداریم
پس بیهده ما چه می‌خروشیم؟
تا چند پزیم دیگ سودا؟
[...]
هر دم که ز باده تو نوشیم
بس روشن جان و تیزگوشیم
چو گل ز خوشی به خنده کوشیم
هر چند لباس ژنده پوشیم
در دور فنا چو می بجوشیم
نوبت چو به ما رسد بنوشیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.