|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان مفهومی درباره جوانی و پیری می‌پردازد. شاعر از شخصی صحبت می‌کند که در جوانی با ایده‌های بزرگ و دلپذیر زندگی می‌کند، اما زمانی که سوار بر اسب می‌شود، از ناتوانی بر زمین می‌افتد. او به رغم توانایی‌هایش، کلامی را که می‌گوید، دیگران نمی‌شنوند و به نظر می‌رسد که زبانش نمی‌تواند در پیری به خوبی سخن بگوید. در نهایت از شنونده خواسته می‌شود تا بر داستانی که نقل شده، تامل کند و پاسخ بدهد.
هوش مصنوعی: سپس او گفت: آیا می‌توان دل‌پذیری را در کنار کسی پیدا کرد که جوانی‌اش به سال‌ها پیش برمی‌گردد و افکارش پیر و کهنه شده است؟
هوش مصنوعی: روزی سوارکاری را دیدم که وقتی بر اسب سوار شد، از دستش افتاد و بر زمین نشست.
هوش مصنوعی: او صحبت می‌کند ولی تو نمی‌شنوی، پس او به زبان عربی و فارسی بیان می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی خورشید به میدان می‌آید و دم می‌زند، همه جواهرات را از لبانش منتشر می‌کند.
هوش مصنوعی: سخن نیاید از زبان او که در پیری قرار دارد، این داستان را تو باید پاسخگویی کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.