|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مکالمه‌ای بین یک پیرزن و یک فرد دانا اشاره دارد. پیرزن از دانایی و خرد ادب سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که قلم در دستان هوشمند مانند گوهری درخشان است. او در ادامه به پیری و جستجوی معنای زندگی اشاره کرده و از پیرزن می‌خواهد که داستانی بگوید. همچنین به او یادآوری می‌کند که اگر چیزی بهتر از این دارد، آن را به اشتراک بگذارد. در نهایت، او میدان را چهار برابر می‌داند و به احتمالاً به ارزش و اهمیت داستان‌ها و دانایی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: به او گفت، ای دختر پیر و نیکوکار، قلمی که در دست دارد، بر دروازه هوش و دانش قرار دارد.
هوش مصنوعی: سواره به آرامی و با احتیاط به زمین نگاه می‌کند و از او به آرامی و پیوسته جواهراتی می‌ریزد.
هوش مصنوعی: وقتی که به سن پیری رسیدی و دیگر وقت جستجو و تلاش نیست، بهتر است که این داستان را بازگو کنی.
هوش مصنوعی: چیزی بهتر از تو وجود ندارد، حالا بیا و خودت را نشان بده، که در این میدان چهارچوب خاصی داری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.