|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات به این موضوع اشاره دارد که انسانها از نظر ذات و وجود، یکسان هستند و همه دارای عقل و ویژگی‌های انسانی هستند. وقتی که در صفات و ویژگی‌ها قرار می‌گیرند، مرگ و فنا را تجربه می‌کنند. اما زمانی که از صفات فراتر میروند و به ذات خود برمی‌گردند، به حیات حقیقی و اصلی دست می‌یابند. به بیان دیگر، این شعر به اهمیت شناخت و رجوع به ذات انسانی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ما در صفات خود به حقیقت وجود خویش پیوسته‌ایم و همه ما جلوه‌ای از خرد و تجلی ذات الهی هستیم.
هوش مصنوعی: در حالت مردگی، همه ما به یک نوع وجود داریم و وقتی که صفت‌ها و ویژگی‌های ما از میان برود، حقیقت واقعی ما که زندگی واقعی است نمایان می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همین شعر » بیت ۱
تا ذات نهاده در صفاتیم همه
عین خرد و سفرهٔ ذاتیم همه
ما ذات نهاده بر صفاتیم همه
موصوف صفت سخرهٔ ذاتیم همه
ما ذات نهاده بر صفاتیم همه
موصوف صفت سخرهٔ ذاتیم همه
تا در صفتیم در مماتیم همه
چون رفت صفت عین حیاتیم همه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.