تا کی ای بلبل به دنبال هنر افتد کسی
به که همچون غنچه بر سودای زر افتد کسی
از خبرداری ز من گشتند یاران بی خبر
باخبر باشند از خود بی خبر افتد کسی
دستم از بهر خدا ای عیسی مریم بگیر
از فلک افتد به است از پشت خر افتد کسی
چون عصا سازند او را پیشوای خویشتن
کوچه گردو خشک مغز و دربدر افتد کسی
می توان برداشت او را بر سر خود سیدا
در میان هر دو جنگی چون پسر افتد کسی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر ناامیدی و افسردگی شاعر در مورد زندگی و هنر است. شاعر از بلبل می‌پرسد که چرا مدام در پی هنر است و به سودای طلا می‌افتد. او اشاره می‌کند که یارانش از حال او بی‌خبرند و خودشان هم از خود بی‌خبرند. شاعر از عیسی مریم می‌خواهد که دستش را بگیرد، زیرا در دنیای پر از مشکلات، او احساس سقوط و بی‌کسی می‌کند. همچنین به بی‌ثباتی و سردرگمی انسان‌ها اشاره دارد که در اتکای به دیگران، به خودشان آسیب می‌زنند. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که در این جنگ‌های درونی و بیرونی، ممکن است انسان به صورت ناخواسته به ضعف دچار شود.
هوش مصنوعی: تا کی ای بلبل، به دنبال زیبایی و هنر خواهی بود؟ آیا کسی مانند غنچه نمی‌تواند به دنبال سود و ثروت برود؟
هوش مصنوعی: دوستان من از حال من آگاه شدند، اما کسانی که در این وضعیت هستند، خودشان از وضعیت خود بی‌خبرند.
هوش مصنوعی: ای عیسی مریم، به خاطر خدا دست مرا بگیر، زیرا اگر از آسمان بیفتم، این سقوط بدتر از افتادن از پشت الاغ است.
هوش مصنوعی: وقتی که فردی را با دست خود به عنوان هدایت‌گر و راهنما انتخاب می‌کنیم، ممکن است که او در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات، دچار سردرگمی و حیرت شود.
هوش مصنوعی: می‌توان تصور کرد که او بر سر خود تاجی دارد، در حالی که در دو میدان جنگ قرار دارد و این شخص مانند پسر شخصی است که به او افتاده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.