مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر اول
»
بخش ۱۶۱ - گفتن پیغامبر صلی الله علیه و سلم مر زید را کی این سر را فاش‌تر ازین مگو و متابعت نگهدار
گفت پیغامبر که اصحابی نجوم
رهروان را شمع و شیطان را رجوم
هر کسی را گر بدی آن چشم و زور
کو گرفتی ز آفتاب چرخ نور
کی ستاره حاجتستی ای ذلیل
که بدی بر نور خورشید او دلیل
ماه می‌گوید به خاک و ابر و فی
من بشر بودم ولی یوحی الی
چون شما تاریک بودم در نهاد
وحی خورشیدم چنین نوری بداد
ظلمتی دارم به نسبت با شموس
نور دارم بهر ظلمات نفوس
زان ضعیفم تا تو تابی آوری
که نه مرد آفتاب انوری
همچو شهد و سرکه در هم بافتم
تا سوی رنج جگر ره یافتم
چون ز علت وا رهیدی ای رهین
سرکه را بگذار و می‌خور انگبین
تخت دل معمور شد پاک از هوا
بین که الرحمن علی العرش استوی
حکم بر دل بعد ازین بی واسطه
حق کند چون یافت دل این رابطه
این سخن پایان ندارد زید کو
تا دهم پندش که رسوایی مجو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن از یک سخنرانی پیامبر است که در آن به اصحاب خود درباره‌ی ستاره‌شناسی و حقیقت نور و ظلمت صحبت می‌کند. او می‌گوید که نجوم، مانند شمعی برای راهنمایی انسان‌هاست و در مقابل، شیطان را به عنوان کسی که افراد را از حقایق دور می‌کند، معرفی می‌کند.
پیامبر به مضمون دانایی از نور خورشید اشاره می‌کند و می‌گوید که انسان‌ها می‌توانند به حقیقت و وحی دست یابند، هرچند در ابتدا تاریک و نادان بوده‌اند. او از تضاد میان نور و ظلمت، و اهمیت پیوستن به نور و هدایت حق در زندگی انسان‌ها سخن می‌گوید.
او به افرادی که از حقیقت دور شده‌اند می‌گوید که باید از دنیا و شهوات فاصله بگیرند و به جای آن آگاهی و نور حکمت را برگزینند. در انتها بر این نکته تأکید می‌کند که برای رسیدن به حقیقت، باید از روابط و واسطه‌ها دور شد و مستقیم با حق ارتباط برقرار کرد.
هوش مصنوعی: پیامبر فرمود که یاران من مانند شمع هستند که راهنمای مسافرانند و شیطان مانند سنگی است که بر سر راه می‌افتد.
هوش مصنوعی: هر کس که بدی و قدرت تو را مشاهده کند، به روشنی و روشنایی تو پی خواهد برد و تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: ای ذلیل، چه کسی تو را به ستاره نیازمند کرده است، در حالی که تیرگی و بدی تو دلیلی بر روشنی و عظمت خورشید نیست؟
هوش مصنوعی: ماه می‌فرماید که من از خاک و ابر و عناصر دیگر به وجود آمده‌ام، اما در نهایت به انسانیت و شناختی فراتر از آن دست یافتم.
هوش مصنوعی: زمانی که من در وجود خود تاریک بودم، روشنایی مثل خورشید به من بخشیده شد.
هوش مصنوعی: من در دل خود تاری تاریکی دارم که نسبت به نور خورشید احساس نوری میکنم. این نور به من کمک می‌کند تا بر سایه‌های درونم غلبه کنم.
هوش مصنوعی: من بی‌نیاز از تو نیستم، تا زمانی که تو توانایی و قدرتی را به من برگردانی که شایسته‌ی درخشش و نور هستی.
هوش مصنوعی: به مانند عسل و سرکه که با هم ترکیب شده‌اند، من نیز با ترکیبی از احساسات مختلف، راهی به سوی تحمل درد و رنج درون خود پیدا کردم.
هوش مصنوعی: وقتی از علت و سبب دور شدی، دیگر به فکر مسائل پیچیده نباش و از لذت زندگی بهره‌برداری کن. شکر و شیرینی را بچش و از خوشی‌ها بهره‌مند شو.
هوش مصنوعی: دل پاک و بی‌غبار، همچون تختی آباد شده است. اگر به آسمان نگاه کنی، می‌بینی که رحمان بر عرش نشسته است.
هوش مصنوعی: از این پس، دل بدون واسطه، حکم حق را خواهد پذیرفت، زیرا دل این ارتباط را دریافته است.
هوش مصنوعی: این سخن هرگز تمام نخواهد شد. زید کجاست تا من دهم به او نصیحتی که رسوایی به دنبال نداشته باشد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.