چنین پاسخ نامه گردید زود
که جز رزم نبود دگر هیچ سود
چو فردا سر از خواب دوشین کشم
سپه بار دیگر بدین کین کشم
درآیم به میدان هیتال شاه
یکی رزم سازم درین کینه گاه
به بینیم تا بر که باشد سپهر
سپهر بلند فروزنده مهر
فرستاده آن نامه بگرفت برد
به نزدیک هیتال با وی سپرد
و زین روی ارژنگ فرمود کوس
نوازند هنگام بانگ خروس
که فردا کمر کینه را بسته ام
که از رزم هیتال دلخسته ام
چو فردا کشد تیغ تیز آفتاب
غو کوس سازد تهی سر ز خواب
یکی رزم سازیم در کینه گاه
که از خون زند موج دریا به ماه
بگفت این و شد زی سراپرده شاه
بخوابید بر تخت آن نیکخواه
سپهدار آمد به خرگاه باز
بخوابید بر تخت زر سرفراز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، فردی نامه‌ای می‌نویسد که جز رزم و جنگ به هیچ چیز نمی‌اندیشد. او تصمیم می‌گیرد تا فردا در میدان نبرد با دشمنی به نام هیتال مقابله کند و کینه‌ای که در دل دارد را در میدان جنگ خالی کند. او خطاب به فرستاده می‌گوید که صبح زود، هنگامی که خورشید طلوع کند، باید صدای طبل جنگ (کوس) را به صدا درآورد و آماده رویارویی با هیتال باشد. او به خواب می‌رود و منتظر صبح و آغاز جنگ است، در حالی که فرماندهی نیز به خرگاه باز می‌گردد و بر تخت زرین می‌خوابد. این اشعار به انتظارات نبرد و عزم رزمنده برای پیروزی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: به سرعت این نامه پاسخ داده شد، زیرا جز جنگ و نبرد هیچ چیز دیگری سودی ندارد.
هوش مصنوعی: وقتی فردا از خواب عمیق بیدار شوم، دوباره به جنگ و کینه پرداخته و انتقام را جستجو می‌کنم.
هوش مصنوعی: من به میدان نبرد می‌آیم تا با شاه هیتال یکی از رزم‌ها را در این محل که پر از کینه است، آغاز کنم.
هوش مصنوعی: بیایید ببینیم که در آسمان کیست، آسمانی بلند که خورشید را درخشان می‌سازد.
هوش مصنوعی: فرستاده نامه را دریافت کرد و به نزد هیتال برد و آن را به او سپرد.
هوش مصنوعی: به همین دلیل ارژنگ دستور داد که هنگام آواز خروس، طبل‌ها نواخته شود.
هوش مصنوعی: فردا با تمام قدرت و جدیت به مقابله با دشمنان می‌روم، زیرا از مبارزه و جنگ به ستوه آمده‌ام.
هوش مصنوعی: وقتی فردا خورشید با شدت تابش خود بیدارمان کند، نغمه‌ای برمی‌خیزد که خواب عمیق را از سرمان می‌پراند.
هوش مصنوعی: بیایید در میدان نبرد با هم بجنگیم، تا از خون‌مان امواج دریا ماه را روشن کند.
هوش مصنوعی: او این را گفت و از چادر شاه بیرون رفت و بر تخت آن نیکوکار خوابش برد.
هوش مصنوعی: فرمانده به خیمه‌گاه بازگشت و بر تخت زرین خود که نشانه‌ی بزرگی و افتخار بود، خوابید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.