|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به زیبایی و جذابیت دیبا (پارچه‌ای لطیف و زیبا) اشاره می‌کند و می‌گوید که همچون دیبا، هر پیشه‌ای و هر هنر باید دو جنبه داشته باشد. او بر این باور است که دیبا بافی تو (اشاره به شخص خاصی) از هر جنسی ارزشمندتر است، زیرا همچنان که هر کس نمی‌تواند چهره خود را ببافد، این هنر خاص و بی‌نظیر است. همچنین اشاره دارد که اگر تصویر چهره‌اش را تغییر دهد، هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند آن را به‌درستی درک کند. به‌همین دلیل، در نهایت به این نتیجه می‌رسد که زیبایی و هنر او منحصر به فرد است و ارزش چندانی ندارد.
هوش مصنوعی: ای زیبا، مانند دیبای لطیف، هر حرفه را با چهره‌ای دوگانه به نمایش بگذار.
هوش مصنوعی: تو مانند پارچه‌ای که با دقت بافته می‌شود، اما خودت از زیبایی‌های درون خویش و ماهیت واقعی‌ات بی‌خبری.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس دیوان رومی را نمی‌خرد اگر نقش چهره‌اش را برگردانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بر مرکبی به تندی شیطانی
گشتم بگرد دهر فراوانی
اندیشه بود اسپ من و، عقلم
او را سوار همچو سلیمانی
گوئی درشت و تیره همی بینم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.