خوش آن هجران که از داغ جدایی
به دلها گرم سازد آشنایی
به گرمی شوق مشتاقان فزاید
پس آنگه روی دلداران نماید
که جز تشنه نداند لذت آب
به بیداری شناسی راحت خواب
که گر هجران نباشد روی چون بدر
بود در دیده عشاق بی‌قدر
نشد کس عاشق مهر دل‌افروز
که بی‌منّت همی‌بینند هرروز
جهان را عید زان شد دیدن ماه
که پنهان می شود از دیده گه گاه
چو اکنون شرح ایام وصال است
حدیث هجر گفتن پر ملال است
چو وصل آمد نزیبد قصهٔ هجر
چراغ شام بی نورست در فجر
نصیب رام شد چون دولت وصل
بدل شد محنتش با راحت وصل
غم دیرین ز دلها شد فراموش
نگنجیدند هر یک اندر آغوش
دو بیدل سینه ها بر هم نهادند
به داغ یک دگر مر هم نهادند
به شوق یکدگر اندر برش تنگ
کزان شد نرم جون موم آن دل تنگ
کنار اندر کنار و بوس در بوس
تمنا کند از دل بیخ افسوس
به یکدیگر دو سرو ناز مایل
به گردن دستها چون گل حمایل
به خودیک جان و یکدل شد دو دمساز
نمانده در میان گنجایش ناز
مهیا عیش خوش را جمله اسباب
سپند از سوختن‌ها گشت نایاب
به هم بنشسته دو زانو به زانو
به هم پیوسته دو ابرو به ابرو
ربودی بوسه زان خندان لب قند
که شیرین است بوس اندر شکرخند
به سودا بوسه می داد آن گل اندام
چو هندو سود را شکر دهد وام
به قصر اندر ز بس بوس شکر بار
نبات اندوده گشته بام و دیوار
ز رنگ و بوی آن ماه سمن بر
نه پژمردی به بر گلهای بستر
به شوق مهر روی آن دل افروز
ش کفتی نیم شب نیلوفر روز
جمال و دولت دیدار در بر
به گیتی کم کسی را شد میسر
کسی را گر میس ر گشت این ذوق
فلک گرد سرش گردد به صد شوق
زهی بخت جوان رام آزاد
که با جانان خود، خوش زیستی شاد
به ذوق روی و موی آن دل افروز
به یادش نامدی اصلاً شب و روز
پری شد حامله چون غنچهٔ گل
چو آبستن به شادی ساغر مل
سهی سروی ز طوبی بارور گشت
کز آب زندگانی رشته تر گشت
ز فیض ابر نیسانی دلخواه
صدف شد گوهر خورشید را ماه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و اهمیت عشق و وصال میان عاشق و معشوق اشاره دارد. شاعر بر این باور است که هجران و جدایی باعث می‌شود که عشق و آشنایی در دلها بیشتر شود و شوق و اشتیاق عاشقان را افزایش دهد. او بیان می‌کند که تنها در زمان جدایی، لذت وصال را به‌خوبی درک می‌کنیم و بدون دندان‌زدنِ فراق، عشق و زیباهایی آن بی‌معناست.
شاعر فارغ از غم‌های پیشین، وصال را به عنوان جشنی شیرین و مبارک می‌شمارد و لحظات دیدار معشوق را همچون عید می‌بیند. او توضیح می‌دهد که در لحظات وصال، غم‌ها فراموش می‌شوند و عشق واقعی شکل می‌گیرد.
به‌تصویرکشیدن لحظات عاشقانه، بوسه‌ها و نزدیکی دلها از نشانه‌های عشق حقیقی است که به زیبایی توصیف شده و به این نتیجه می‌رسد که عشق و وصال بهترین و زیباترین احساسات بشری هستند.
هوش مصنوعی: خوشا به حال جدایی که باعث نزدیکی و ایجاد آشنایی در دلها شود.
هوش مصنوعی: زمانی که شوق و اشتیاق عاشقان بیشتر شود، سپس دلبران و معشوقان خود را نمایان می‌کنند.
هوش مصنوعی: فقط کسی که تشنه است می‌داند که آب چقدر لذت‌بخش است و کسی که بیدار است، راحتی خواب را درک نمی‌کند.
هوش مصنوعی: اگر جدایی وجود نداشته باشد، چهره محبوب در چشم عاشقان مانند ماه درخشان خواهد بود.
هوش مصنوعی: هیچ عاشقی وجود ندارد که بدون درخواست محبت را ببیند و هر روز از زیبایی‌ها بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: جهان به خاطر دیدن ماه که گاهی از چشم‌ها پنهان می‌شود، جشن و شادمانی را تجربه می‌کند.
هوش مصنوعی: اکنون که در مورد روزهای حضور و نزدیکی صحبت می‌کنیم، صحبت از دوری و جدایی بسیار ناراحت‌کننده و کسل‌کننده است.
هوش مصنوعی: وقتی با هم بودن آغاز می‌شود، دیگر جایی برای داستان‌های جدایی نیست. مانند این است که چراغی در شب تاریک وجود ندارد وقتی صبح می‌رسد.
هوش مصنوعی: به هنگامی که خوشبختی و وصل محبوب نصیب او شد، درد و رنجش به شوق و آرامش تبدیل گشت.
هوش مصنوعی: اندوه‌های گذشته از دلها پاک شد، زیرا هر یک از ما نتوانستیم در آغوش دیگری جا بگیریم.
هوش مصنوعی: دو دل شکسته که به عشق یکدیگر داغدار هستند، آلام و دردهای خود را بر دوش یکدیگر گذاشتند و با هم آن را تحمل می‌کنند.
هوش مصنوعی: در انتظار یکدیگر، دلها به هم نزدیک شده‌اند و به همین خاطر، جان‌های سخت و خسته به نرمی و لطافت تبدیل می‌شوند.
هوش مصنوعی: در کنار یکدیگر نشسته‌اند و در حالی که همدیگر را می‌بوسند، دلشان از حسرت و آرزوهایی که دارند، پر است.
هوش مصنوعی: دو درخت زیبا و خوش‌نما که با انحنای گردن‌هایشان به یکدیگر نزدیک شده‌اند، دست‌هاشان را به شکلی معطر و دلنشین مانند گل به همدیگر می‌فشارند.
هوش مصنوعی: دو نفر با همدیگر هم‌قلب و هم‌جان شده‌اند و دیگر کسی در بین آنها نیست که بتواند عشق و محبت آنها را کم کند.
هوش مصنوعی: آشکار است که برای خوشگذرانی و لذت بردن، تمام وسایل و امکانات در نتیجه سوختن و از بین رفتن، نایاب و کم‌یار شده‌اند.
هوش مصنوعی: این بیت به تصویرسازی از دو نفر اشاره دارد که به صورت نزدیکی نشسته‌اند، به طوری که زانوهایشان به هم چسبیده و ابروهایشان نیز نزدیک به یکدیگر است. این نزدیکی می‌تواند نمادی از دوستی، عشق یا ارتباط عمیق بین آنها باشد.
هوش مصنوعی: تو بوسه‌ای از لب‌های خندان و شیرین گرفتی که به اندازه‌ای شیرین است که مثل بوسیدن شکری می‌ماند.
هوش مصنوعی: آن دختر زیبا به عشق و شوق بسیار، بوسه‌ای به سودا می‌زد؛ مانند هندو که برای سودش شکر را می‌نوشد.
هوش مصنوعی: در کاخی که به خاطر تعداد زیاد بوسه‌ها، دیوارها و سقف‌ها را با شیرینی شکر پوشانده‌اند.
هوش مصنوعی: از زیبایی و عطر آن ماه سمن، گلهای بستر پژمرده شده‌اند.
هوش مصنوعی: به خاطر علاقه‌ای که به زیبایی چهره آن معشوق دارم، از نیمه شب تا روز مثل نیلوفر در انتظار هستم.
هوش مصنوعی: در دنیا، کمتر کسی موفق می‌شود هم زیبایی و هم قدرت را در یک جا جمع کند و از آن بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: اگر کسی به ذوق و شوق بپردازد، آسمان و طبیعت نیز به دور او شادی و سرور می‌آفریند و او را با هزار شادی احاطه می‌کند.
هوش مصنوعی: چه بخت خوشی که جوانی آزاد و رها دارد و با معشوق خویش، زندگی شاد و خوشی را می‌گذراند.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره و موی آن کسی که دل را خوشحال می‌کند، هرگز نام او را از یاد نمی‌برم، نه در شب و نه در روز.
هوش مصنوعی: پری مانند غنچهٔ گلی که در حال رشد و آماده شدن برای شکفتن است، حامله شده و شاداب است چون به انتظار نوشیدنی خوشمزه‌ای است.
هوش مصنوعی: درختی بارور و خوش قامت از درخت طوبی رشد کرده و به خاطر آب حیات، شفاف و تازه شده است.
هوش مصنوعی: در نتیجهٔ برکت باران نیسان، صدفی دلپذیر به وجود آمد که گوهر خورشید را به دست آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.