دیده دل بر گشادم همچو ماه و آفتاب
تا بدیدم روز و شب درجان وصال آفتاب
پرتوی بخشید جان را آفتاب روی دوست
تا بچشم او بدیدیمش نه بیداری نه خواب
ز آتش و باد سبکرو برگذشتم تا بعرش
در نور دیدم بیکره منزل آب و تراب
عرش اعظم را بروی آب دیدم نور محض
عرش در آب دو چشم ماست مانند حباب
باز دیدم جان اشیا را که هر شب تا بروز
همچو شمعی سوختی در بزم این عالیجناب
در نمی یابد کسی او را بجز او آه آه
کی رسد در حضرت سیمرغ سالک را ذباب
واحد القهار میگوید خدا از روی لطف
غیر او باقی نباشد هیچکس از شیخ و شاب
کوهیا دیدی که در بحر بسیط لایزال
هست عقل و علم و هوش جمله جان‌ها سراب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر تجربیات عمیق عارفانه و مشاهده‌ی اتحاد با حقیقت الهی است. شاعر از گشایش دل خود به نور و روشنایی سخن میگوید، و از دیدن جمال محبوب خود، که به او حالتی از بیداری و خواب را به همراه آورده است، یاد می‌کند. او در سفر خود به عرش، نور ناب را بر روی آب مشاهده می‌کند و می‌بیند که همه چیز در سوز و گداز عشق به محبوبش می‌سوزد. در نهایت، شاعر اشاره می‌کند که تنها خداوند باقی است و دیگران در این محبت و حقیقت، تنها سراب‌هایی از علم و عقل هستند.
هوش مصنوعی: چشم دل را باز کردم مانند ماه و خورشید تا اینکه روز و شب را در وجودم در پیوند با خورشید دیدم.
هوش مصنوعی: نور دوست چنان در دل ما تابید که نه حالت بیداری را احساس کردیم و نه خواب، فقط توانستیم او را ببینیم.
هوش مصنوعی: از میان آتش و باد به آرامی عبور کردم تا به عرش رسیدم و در نور دیدم که منزلگاهی وجود دارد که پر از آب و خاک است.
هوش مصنوعی: عرش بزرگ را بر روی آب دیدم؛ نوری که در عرش هست، مانند دو چشمی که در آب منعکس شده، به شکل حباب جلوه‌گر است.
هوش مصنوعی: دوباره دیدم که روح اشیا در این بزم می‌سوزد؛ مانند شمعی که هر شب تا سپیده‌دم روشن است و جان می‌دهد.
هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند او را درک کند جز خود او. آه، آه، کی شخص سالک می‌تواند به مقام و حضور سیمرغ برسد؟
هوش مصنوعی: خداوند با رحمتش طوری عمل می‌کند که هیچکس جز او وجود نداشته باشد، نه شیخ و نه جوان.
هوش مصنوعی: آیا دیده‌ای که در دریاهای وسیع و بی‌پایان، عقل و علم و درک انسان‌ها همچون سراب هستند؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شهریار دادگستر خسرو مالک رقاب
آنکه دریا هست پیش دست احسانش سراب
آسمان جود گشت و جود ماه آسمان
آفتاب ملک گشت و ملک چرخ آفتاب
بنگر اکنون با خداوند جهان شاه زمین
[...]
تا ببردی از دل و از چشم من آرام و خواب
گه ز دل در آتش تیزم گه از چشم اندر آب
عشق تو باچار چیزم یار دارد هشت چیز
مرمرا هر ساعتی زین غم جگر گردد کباب
با رخم زر و زریر و با دلم گرم و زحیر
[...]
مهترا ، هر چند شعرم زان هر شاعر بهست
تا توانستم نکردم من ز شعری اکتساب
قصد آن دارم که دامن در چنم زین روز بد
روز خوب خویش جویم بر ستوری چون عقاب
تا همی خوانم کتاب و تا همی جویم شراب
[...]
سر و بالایی که دارد بر سر گل مشک ناب
آفت دل‌هاست و اندر دیده‌ام چون آفتاب
روی رنگینش چو ماه تافته بالای سرو
زلف مشکینش چو مشک تافته بر ماهتاب
صبر از آن خواهم همی تا عشق او پوشم به صبر
[...]
ای بیان جود تو بر کاغذ روز سپید
نقش کرده خامه قدرت به زر آفتاب
هر کجا کلک تو شد بر صفحه کاغذ روان
تیغ هندی را نماند با نفاذش هیچ تاب
در هوایت هر که چون کاغذ دوروئی پیشه کرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.