سقی الله ایام وصل الغوانی
علی غفلة من صروف الزمان
فلمّا مررنا بربع الکواعب
جنانی تَربّع روض الجنان
خوشا طرف بستان و فصل بهاران
رخ دوستان و می دوستگانی
گل و گلشن و نغمه ارغنونی
صباح و صبوح و می ارغوانی
سُلیمی اتت بالحُمیا صبوحاً
و تسقی علی شیم برق یمانی
و فیها نظرتُ و قَد زلّ رجلی
و فی زلّة الرجل مالی یدان
گلی بود نورسته از باغ خوبی
ولی ایمن از تندباد خزانی
چو مه در به غلطاق گلریز چرخی
چو خورشید در قرطهٔ آسمانی
تغنّی الحمامة فی جُنح لیلٍ
و تَحکی الصباحسن صوت الاغانی
اشّمُ روایح نور الخُزامی
واصبوا الی الرند و الاقحوان
روان برفشان خواجو از آنک شعرت
ببرد آب آب حیات از روانی
غنیمت شمر عیش را با جوانان
که چون شد دگر بازناید جوانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و لذت‌های جوانی و عشق می‌پردازد. شاعر با یادآوری روزهای وصال و شادابی زندگی جوانان، حسرت زمان‌های گذشته را می‌کشد. او به وصف بهار، بستان، دوستان و می‌گساری می‌پردازد و فضایی سرشار از زیبایی و طراوت را ترسیم می‌کند.
شاعر از گل‌ها و باغ‌ها می‌گوید و به توصیف لحظات دلنشینی که در کنار دوستان سپری کرده، می‌پردازد. او به تأثیر زیبایی‌های طبیعی بر روح و روان اشاره می‌کند و از نغمه‌های خوش و عطر گل‌ها لذت می‌برد.
در نهایت، شاعر بر اهمیت قدر دانستن لحظات شاد و جوانی تأکید می‌کند، زیرا جوانی به سرعت می‌گذرد و نمی‌توان آن را دوباره بازگرداند. این شعر در مجموع به انسان یادآوری می‌کند که باید از زندگی و زیبایی‌های آن بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: خدای را شکر که روزهای وصال و دیدار دختران زیبا را به یاد می‌آورم، در حالی که غفلت زمان را فراموش کرده بودم.
هوش مصنوعی: وقتی به محله‌ی جوانان زیبا گذر کردیم، آنجا بهشتی چون باغ های بهشت ساخته شده بود.
هوش مصنوعی: خوشا بهار و گلستان و فصل شادابی، وقتی دوستان و معشوقان را می‌بینیم.
هوش مصنوعی: گل‌ها و باغ‌ها و آوازهای دلنشین، سپیده‌دم و صبح با بویی شیرین و خوشگوار.
هوش مصنوعی: به تو در صبح زود با آتش و حرارت خاصی عطا شده است و بر تو بارانی می‌بارد که همچون رعد و برق یمن زیبا و دلنشین است.
هوش مصنوعی: در اینجا به نظر می‌رسد فردی دچار لغزش شده و در نتیجه در موقعیتی ناامن قرار گرفته است. او به وضعیتی فکر می‌کند که هر لحظه ممکن است به خطر بیفتد و گفتن این مسأله نشان‌دهنده ی نگرانی و عدم ثبات در زندگی‌اش است. این حالت به نوعی به چالش‌های زندگی و ناپایداری آن اشاره دارد.
هوش مصنوعی: گلی بود که از باغ زیبایی شکفته و به خاطر ویژگی‌هایش از وزش بادهای سرد پاییزی در امان بود.
هوش مصنوعی: مانند ماه که در گلزار می‌چرخد و زیبایی می‌آفریند، مثل خورشید که در آسمان درخشان و پرنور است.
هوش مصنوعی: عطر آواز کبوتر در سکوت شب پیچیده است و صبح، صدای نغمه‌ها را به گوش می‌سازد.
هوش مصنوعی: عطر خوش گل‌ها و گیاهان خوشبو به مشام می‌رسد و ما به سوی گیاه رُند و گل قُقنُس می‌رویم.
هوش مصنوعی: برف‌های روان خواجو به گونه‌ای است که شعرت، مانند آب حیات، آن را زنده و جریان‌ساز می‌کند.
هوش مصنوعی: عیش و لذت را در کنار جوانان با ارزش بشمار، چرا که وقتی جوانی به پایان رسید، دیگر برنمی‌گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کسی را چو من دوستگان می چه باید؟
که دل شاد دارد بهر دوستگانی
نه جز عیب چیزیست کان تو نداری
نه جز غیب چیزیست کان تو ندانی
ز دو چیز گیرند مر مملکت را
یکی پرنیانی یکی زعفرانی
یکی زر نام ملک بر نبشته
دگر آهن آب دادهٔ یمانی
که را بویهٔ وصلت ملک خیزد
[...]
از او بوی دزدیده کافور و عنبر
وز او گونه برده عقیق یمانی
بماند گل سرخ همواره تازه
اگر قطره ای زو به گل بر چکانی
عقیقی شرابی که در آبگینه
[...]
شه مشرق و شاه زابلستانی
خداوند اقران و صاحبقرانی
بدولت یمینی بملت امینی
مر این هر دو را اصل یمن و امانی
تو محمود نامی و محمود کاری
[...]
یکی گوهری چون گل بوستانی
نه زر وبه دیدار چون زرکانی
به کوه اندرون مانده دیرگاهی
به سنگ اندرون زاده باستانی
گهی لعل چون باده ارغوانی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.