گنجور

 
خواجوی کرمانی

گر سرو سهی بقد او ماند راست

چوبین و دراز و ناتراشیده چراست

ور قامت من نه ابرویش را همتاست

پیوسته بگو راست که بهر چه دوتاست

 
sunny dark_mode