در کنار خویش هر کس آن برو دوش آورد
آفتابی را چو ماه نو در آغوش آورد
جیب صبح از رشک بر باد دریدن می رود
گر صبا بویی از آن نسرین بناگوش آورد
کافرم گر هیچ هندو با مسلمان کرده است
بر سر دل آنچه آن چشم قدح نوش آورد
چون کلاه ناز بر سر کج نهد خورشید من
آسمان را از مه نو حلقه در گوش آورد
می رود بر باد سرپوش فلک همچون حباب
گر دلی را آتش شوق تو در جوش آورد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌ها و عشق می‌پردازد. شاعر از ارتباط عاطفی و عاشقانه صحبت می‌کند و به تصویر کشیدنی از آفتاب و ماه، صبح و بوی گل نسرین اشاره می‌کند. او به مسأله عشق و شور و شوق اشاره می‌کند و می‌گوید که این احساسات می‌توانند مرزهای متفاوتی را کنار بزنند. همچنین تصویر زیبایی از خورشید و آسمان و حباب‌ها را به کار می‌برد تا شدت احساساتی که نسبت به عشق دارد را بیان کند.
هوش مصنوعی: هر کسی که در کنار خود داشته باشد، گویی آفتابی را در آغوش گرفته است، همچون ماه نو که در آغوش نور خورشید درخشان است.
هوش مصنوعی: صبح با حسادت به زیبایی‌های نسرین، در حال از هم پاشیدن است، اگر نسیمی به سوی ما بوی آن گل خوشبو را بیاورد.
هوش مصنوعی: من کافر هستم اگر هیچ هندو با مسلمان در عشق و محبت کاری نکرده باشد، چرا که آن چشم زیبا مانند جامی است که نوشیدنی دل‌انگیزی در آن ریخته شده است.
هوش مصنوعی: وقتی که خورشید با کلاهی زیبا و متمایل بر سر آسمان می‌تابد، به مانند این است که آسمان را با گردنبندی از مه، تزئین می‌کند.
هوش مصنوعی: سرپوش آسمان همچون حباب به باد می‌رود، وقتی که شوق تو در دل کسی شعله‌ور شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دیده چون تاب صفای آن بناگوش آورد؟
شبنمی چون خرمن گل را در آغوش آورد؟
در گلستانی که شمشاد تو آید در خرام
بهر سرو از طوق قمری حلقه گوش آورد
چشم ما بازیچه هر روی آتشناک نیست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.