خون دل تا شراب احمر ماست
گردش رنگ دور ساغر ماست
خاک گردید بر شدن بفلک
شیوهٔ عجز زورآور ماست
بطپیدن زخویشتن رفتم
دل پراضطراب شهپر ماست
نامه ام نامه بر نمیخواهد
پرش رنگ ما کبوتر ماست
نگه ما شمیم گل دارد
تا هوای رخ تو در سر ماست
آسمان است اینکه در گرد است
یا غبار دل مکدر ماست
تا رگ دل گشوده مژگانت
ابر خونبار دیدهٔ تر ماست
آه ما روز و شب جهانگیر است
تیغ خورشید کی به جوهر ماست
آسمان و زمین مگو جویا
صاف مینا و درد ساغر ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات عمیق خود می‌پردازد. او از ترکیب خون دل و شراب احمر سخن می‌گوید و به تغییر رنگ و حالت وجودی‌اش اشاره دارد. شاعر در توصیف عجز و ضعف خود، از سفر به آسمان‌ها سخن می‌گوید و دلش پر از اضطراب است. او تأکید می‌کند که نامه‌اش نیازی به توضیح ندارد و پرش رنگ او مانند کبوتر است. نگاهش حامل عطر گل است و در حالی که به چهره محبوبش فکر می‌کند، حس می‌کند که آسمان در حال گردش است. او با اشاره به غبار دل و رگ دل، از غم و اندوهی که در وجودش است می‌گوید. همچنین، صدای آه او به گوش جهانیان می‌رسد و در نهایت به این نکته می‌رسد که آسمان و زمین نمی‌تواند از درد ساغر او بگوید. شعر به نوعی از درد عاشقانه و خواسته‌های عاطفی عمیق شاعر پرده‌برداری می‌کند.
هوش مصنوعی: حسرت و درد دل ما به اندازه‌ای است که به شکل یک شراب قرمز در آمده و رنگ آن به دور لیوان ما جاری است.
هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که ما به رغم تلاش‌هایمان و امید به بلند پروازی، در نهایت به خاک برمی‌گردیم و ناتوانی‌امان در مواجهه با سرنوشت و تقدیر را نشان می‌دهد. این نشان‌دهنده انسانی است که با وجود قدرت و اراده، در برابر دیوانگی و چالش‌های بزرگ، به ضعف و عجز خود واقف است.
هوش مصنوعی: با اشتیاق به درون خودم نگریستم و دیدم که قلبم پر از اضطراب است.
هوش مصنوعی: نامه‌ام نیازی به پوشش ندارد؛ چون رنگ ما به رنگ کبوتر ماست.
هوش مصنوعی: نگاه ما بوی گل را دارد، چون در ذهن ما تنها یاد تو و زیبایی‌ات است.
هوش مصنوعی: آسمان به خاطر اینکه گرد و غبار دارد، نیست بلکه کدورت دل ماست که آن را چنین می‌بیند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که چشمانت مانند ابرهای باران‌زای اشک، دل ما را غمگین می‌کند و خون جگر ما را می‌سوزاند، ما به تو فکر می‌کنیم.
هوش مصنوعی: منظور از این بیت این است که ما به قدری در احساسات و دردهای خود غرق هستیم که به نظر می‌رسد این احساسات در همه‌ی جهان تاثیرگذار است، اما آیا قدرت و زیبایی زندگی و طبیعت می‌تواند به اندازه‌ی عمق وجود ما باشد؟
هوش مصنوعی: به آسمان و زمین اشاره نکنید، بلکه بگویید که آنچه مهم است، شفافیت مینا و درد ساغر ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دست بخشنده کآفتِ درم است
حاجب‌الباب درگهِ کرم است
این چه سوداست کز تو در سر ماست
وین چه غوغاست کز تو در بر ماست
از تو در ما فتاده شور و شری
این همه شور و شر نه در خور ماست
تا تو کردی به سوی ما نظری
[...]
گفت روبه چو خاطرت گرم است
گوش تو سفته گردنت نرم است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.