|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این متن شاعر به نقد شعر خود می‌پردازد و به نوعی می‌گوید که شعرش به قدری ضعیف است که خنده‌دار به نظر می‌رسد. او احساس می‌کند که شعرش نتوانسته ناراحتی مردم را از بین ببرد و به نوعی از این موضوع خجالت‌زده است. در پایان، او به این نکته اشاره می‌کند که هر شعری که این‌گونه باشد، به طور طبیعی نمی‌تواند از ارزش و جزا (پاداش) برخوردار باشد.
هوش مصنوعی: ای بی‌مقدار، چه بس که سخنان تو برای مردم خنده‌آور است و آنها برای فرار از ملالت خود به خواندن آن روی می‌آورند.
هوش مصنوعی: گفتی که شعر من از شدت خجالت مثل آب خواهد بود که به زمین فرو می‌رود.
هوش مصنوعی: بله، هر کسی که شعری بگوید، پاداش آن چه خواهد بود جز این که جزایش را در کلام دیگران ببیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.