شراب لعل بده ساقیا که یک دو سه دم
رهم ز شغل سیه کاری دوات و قلم
به دل که چون ورق نانوشته پاکیزه ست
چرا کشم ز خیال دروغ و راست رقم
دلم ز رنگ دورنگی گرفته چند کنم
سواد شعر قرین با بیاض شعر به هم
به وصف روی غزالان غزلسرایی چند
به فکر قافیه پشتی چو زلف ایشان خم
کدورت خط و شعرم کجا برد ز ضمیر
بجز صفای می و لحن زیر و نغمه بم
ولی دریغ که طی شد ز بزمگاه امید
ز دستبرد لئیمان بساط لطف و کرم
سفال درد تو را بس ز دست دردکشان
حدیث جام مکن جامی و حکایت جم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی فرار از غم و دردهای زندگی و نوشیدن شراب به عنوان راهی برای فراموشی است. شاعر از ساقی می‌خواهد که برایش شراب بیاورد تا از کارهای سیاه و نوشتن دوات و قلم رهایی یابد. او دلش را مانند ورق نانوشته و پاکیزه می‌بیند و نمی‌خواهد به خیال دروغ و راست فکر کند. دلش از تناقضات زندگی کسل شده و می‌خواهد از زیبایی‌ها و لذات شعر لذت ببرد. او به یاد زیبایی‌های جهان و دلتنگی از بزم امید و محبت‌هایی که از دست رفته، احساس ناامیدی می‌کند. شاعر همچنین به این نکته اشاره دارد که درد و رنج او را تحت فشار قرار داده و نمی‌خواهد به صحبت از درد و زخم‌هایش بپردازد.
هوش مصنوعی: ساقی، کمی شراب سرخ به من بده تا بتوانم مدتی از کارهای سیاه و غم‌انگیز زندگی فرار کنم و به دست و دوات خود بیندیشم.
هوش مصنوعی: دل انسان مانند ورق نانوشته‌ای است که پاک و خالی است. پس چرا باید به افکار و خیالات دروغین و راست مشغول شوم و آن را پر کنم؟
هوش مصنوعی: دل‌ام از تنوع رنگ‌ها و زیبایی‌های ظاهری خسته شده است. می‌خواهم چگونه احساسات و تجربه‌هایم را با کلمات و شعر درآمیزم، اما نمی‌دانم چگونه این دو را به هم وصل کنم.
هوش مصنوعی: به توصیف چهره زیبا و دل‌فریب غزالان فکر می‌کنم، همچنین به این موضوع که چطور قافیه‌های شعر را مثل زلف‌های مجعد آنها بپیچم و مرتب کنم.
هوش مصنوعی: تنوع و زیبایی‌ها در شعر و خط من تنها با خلوص قلب و نغمه‌هایی عمیق و دل‌نشین امکان‌پذیر است.
هوش مصنوعی: متأسفانه، امید و آرزوهایمان از میان رفتند و در فضایی که روزگاری پر از شادی و محبت بود، اکنون تنها نابسامانی و ظلمت حاکم شده است. این شرایط بد به خاطر خشونت و رفتار ناگوار برخی افراد است که فضیلت‌ها و رحمت‌ها را از ما گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: اینجا به این موضوع اشاره شده که درد و رنج تو را با سفالی که در دستان خستگان است، نمی‌توان تسکین داد. بنابراین، از بیان داستان‌ها و حکایت‌های مربوط به جام و جمشید خودداری کن. به عبارت دیگر، دردهای تو فراتر از آن است که با داستان‌ها و نشانه‌های مادی قابل بیان باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دژم شده ست مرا جان از آن دو چشم دژم
بخم شده ست مرا پشت از آن دو زلف بخم
لبم چو خاک درو باد سرد خواسته شد
دلم بر آتش وز دیده گشته وادی زم
مشعبد است غم عشق هر کجا باشد
[...]
همی روم سوی معشوق با بهار بهم
مرا بدین سفر اندر ،چه انده ست و چه غم
همه جهان را سر تا بسر بهار یکیست
بهار من دو شود چون رسم به روی صنم
مرا بتیست که بر روی او به آذرماه
[...]
خلاف بود همیشه میان تیغ و قلم
کنون ببخت ملک متفق شدند بهم
چگونه کلک که بر دشمنان و بر یاران
از اوست راحت و محنت از اوست شادی و غم
ضعیف جسم و تن خصم از او شده است ضعیف
[...]
نهاد زلف تو بر مه ز کبر و ناز قدم
کراست دست بر آن مشک گون غالیه شم
چو بود عارض تو لاله طبیعی رنگ
مگر نمود مرا عنبر طبیعی خم
بهاری روی تو از زلف تو فزون گشته ست
[...]
گهی ز مشک زند برگل شگفته رقم
گهی ز قیر کشد بر مه دو هفته قلم
گهی زندگره زلف او سر اندر سر
گهی شود شکنِ جَعدِ او خَم اندر خَم
رخش چو لاله و بر لاله از شکوفه نشان
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.