حرف آخر قافیه

شماره ۱: ای کرده ز لطف و قهر تو صنع خدا

شماره ۲: بر دست یکی تیغ چو آب است مرا

شماره ۳: چشم تو که خواب عالمی بست به خواب

شماره ۴: ای دوست! جهان دمی ست و آن دم هیچ است

شماره ۵: گفتم: سر زلف تو بسی سرخورده است

شماره ۶: بر روی تو زلف را اقامت هوس است

شماره ۷: ای زلف تو یک کمند و بل پنجه شست

شماره ۸: تا چرخ فلک تیر و کمانت دیده ست

شماره ۹: گردن بنهاده ام به هر نرم و درشت

شماره ۱۰: چون مهر پری ز خاتم جم برداشت

شماره ۱۱ - محسن: امروز چو دست صبح دامن برداشت

شماره ۱۲: افسوس که آن یار پسندیده برفت

شماره ۱۳: معبود همیشه در سفر یارت باد

شماره ۱۴: گر از رخ مه زلف چو چوگان ببرد

شماره ۱۵: مه تاب ز روی چون خونت می گیرد

شماره ۱۶: هم دست من تشنه به جامی برسید

شماره ۱۷: هر سرو که در بسیط عالم باشد

شماره ۱۸: تا گردش نه گنبد گردان باشد

شماره ۱۹: تا نادرۀ حسن رخت پیدا شد

شماره ۲۰: آنی که ابد ز عمر تو مایه کند

شماره ۲۱: هرکس که قرین من غمخوار شود

شماره ۲۲: جانا ز غم تو هیچ خوشتر نآید

شماره ۲۳: خون از دل افگار برون می آید

شماره ۲۴: تا دیده کمان مهره ابروی تو دید

شماره ۲۵: گویند که ماه روزه نزدیک رسید

شماره ۲۶: چون ابر گهرفشانی لعل تو دید

شماره ۲۷: خط تو مرا ز غم چو مو گردانید

شماره ۲۸: امروز منم ز چرخ گردان بیزار

شماره ۲۹: ای بارگهت ز چرخ گردان برتر

شماره ۳۰: بگذشت به طرف چمن آن ماه سحر

شماره ۳۱: دید در دشت مرده یکی شیر دلیر

شماره ۳۲: شد دهر خرف جوان نگیرد عیبش

شماره ۳۳: زلف تو که شب روی ست دایم کارش

شماره ۳۴: چون بگشایی طرۀ پیچیدۀ خویش

شماره ۳۵: اشکم ز در افکند بسی خوشه به خاک

شماره ۳۶: تا چرخ صفت تو راست خندان لب لعل

شماره ۳۷: گویند که جمشید به کف داشت مدام

شماره ۳۸: دیشب که مراجعت فتاد از سفرم

شماره ۳۹: تا از جگر خصم کبابی نخورم

شماره ۴۰: زد نرگس مست پرخمارش تیرم

شماره ۴۱: هر شب می اشک خویشتن نوش کنم

شماره ۴۲: من با تو نیامدم که صحرا بینم

شماره ۴۳: من گوهر تو به قیمتی کم ندهم

شماره ۴۴: پیوسته به داغ آن کمان ابرویم

شماره ۴۵: نرگس بشد و ابر برو شد گریان

شماره ۴۶: شد دیده به عشق رهنمون دل من

شماره ۴۷: شاها! خصمت چو تیره شد اختر او

شماره ۴۸: ای در نظرم جهان سیاه از غم تو

شماره ۴۹: ای باد! حدیث من نهانش می‌گو

شماره ۵۰: ای لعل تو چاشنی به شکر داده

شماره ۵۱: آن کره که بد سبق ز گردون برده

شماره ۵۲: ای خواجه چو بر خود تو بدی نپسندی

شماره ۵۳: زد شمع جهان بر دل من دی ناری

شماره ۵۴: ای یافته بر صدر کرم تمکینی