محیط مروت که جوید نقاب
ز رشک ضمیرش رخ آفتاب
سپهر فتوت محمدحسین
جهان کرم‌خان والا جناب
امیری که گردنکشان را بود
ز طوق غلامیش زیب رقاب
دلیری که دارد ز سر پنجه‌اش
همه گر بود شیر چرخ اضطراب
سواری که زیبد ز چرخش سمند
ز خورشید زین و ز مه نو رکاب
جوادی که در خشک سال کرم
ز جودش خورد کشت آمال آب
کریمی که از لطفش آباد گشت
به هر جا دلی بود از غم خراب
ز چنگال شهباز نیروش چرخ
زبون چون کبوتر به چنگ عقاب
قضا خیمهٔ دولتش چون فراخت
به مسمار تایید بستش طناب
کند تا بدان در یکتا قرین
ثمین گوهری کرد بخت انتخاب
به سلکی یکی گوهر ناب بود
بدو باز پیوست دری خوشاب
به محجوبه‌ای یار شد کز عفاف
ز مهرند حجاب او در حجاب
کرامت شعار و سعادت دثار
طهارت جهان و خدارت نقاب
مکارم نهاد و اکابر نژاد
معلی نسب فاطمی انتساب
ز رشکش پری زادمی محتجب
ز شرمش ملک را ز خلق احتجاب
ز تاثیر این سور، گردون پیر
دگر باره آمد به عهد شباب
یکی محفل عیش آراست چرخ
که شب‌ها نشد چشم انجم به خواب
همی ریخت کیوان به رسم نثار
ز درج ثوابت گهرهای ناب
پی خطبه برجیس محفل طراز
همی خطبه خواندی به فصل‌الخطاب
کمربسته بهرام مجمر به دست
همی عود کردی بر آتش مذاب
فروزان ز می ساقی مهرچهر
به گردش در آورده جام شراب
نوازنده ناهید رقصان به کف
دف و بربط و چنگ و عود و رباب
ستاده سطرلاب در دست پیر
همی جست طالع پی فتح باب
مه آمیخت در جام شیر و شکر
بیاراست زان سفرهٔ ماهتاب
معنبر سحاب و معطر شمال
از آن گل فرو ریخت وز آن گلاب
پریزادگان در هوا از نشاط
رسن باز با ریسمان شهاب
به عشرت همه روز پیر و جوان
به عیش و طرب روز و شب شیخ و شاب
رخ دوستان لعلی از ناب می
دل دشمنانشان بر آتش کباب
زمین مانده از آسمان در شگفت
نعم ان هذالشیئی عجاب
همیشه بود تا به بزم جهان
زمین را درنگ و فلک را شتاب
شتابد به بزمش سرور و در آن
درنگ آورد تا به یوم‌الحساب
به کام دل دوستان جاودان
بماناد و باد این دعا مستجاب
غرض آن دو فرخنده اختر شدند
چو از وصل هم خرم و کامیاب
پی سال تاریخ هاتف ز شوق
رقم زد: به مه شد قرین آفتاب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به وصف فضائل و ویژگی‌های انسانی و اخلاقی شخصیت محمدحسین معروف به "کرم خان" می‌پردازد. شاعر از او به عنوان امیری با دلیری و کرامت یاد می‌کند که به یاری و حمایت از دیگران اهتمام دارد. او به گونه‌ای توصیف می‌شود که گردنکشان و مستکبران را تحت فرمان خود دارد و بر آنها تسلط دارد.
شاعر به وصف جشن و محافل شادمانی نیز می‌پردازد که در آنها آشتی، شادی و دوستی حاکم است و در آن از زیبایی‌ها و دلنشینی‌های زندگی و بزم‌های مملو از نشاط تصویرسازی می‌کند. همچنین به تأثیرات مثبت این فضائل بر جامعه و دل‌های مردم اشاره دارد و بر اهمیت دوستی، محبت و روزهای سپری شده در کنار دوستان تأکید می‌کند.
در نهایت، شعر به نوعی نگاهی به دوستی و ارتباطات انسانی و تأثیرات آن در زندگی دارد و به ضرورت حفظ این روابط در دنیای پرتحول و پرچالش امروز اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: محیط انسانیت و جوانمردی، به دنبال پوششی است که از حسادت درونی او ناشی شده و در نتیجه، چهره‌اش مانند آفتاب می‌درخشد.
هوش مصنوعی: در آسمان، جوانمردی به نام محمدحسین، که از خاندان کرم‌خان است، به شکوه و عظمت مشهور است.
هوش مصنوعی: امیری که به خاطر بندگی و خدمت به دیگران، گردنکشان را تحت کنترل دارد و به آنها اجازه نمی‌دهد که سرفرود آورند.
هوش مصنوعی: شجاعت و دلیری که از نیروی خود به دست می‌آورد، حتی اگر تمام قدرت دنیای پر از تنش را نیز در اختیار داشته باشد، قابل مقایسه نیست.
هوش مصنوعی: سواری که با اسبش به خوبی و زیبایی حرکت می‌کند، تحت تأثیر طلوع خورشید و رخدادهای ماه نو، همچون زین و رکاب خود می‌درخشد.
هوش مصنوعی: در سال‌های خشک و کم آب، جوادی که از سخاوت و generosity خود، نعمت و برکت فراهم کرد، به آرزوهای خود رسید.
هوش مصنوعی: کسی که به لطف و کرم خود، در هر جایی که قلبی به غم دچار بود، آنجا را آباد کرد.
هوش مصنوعی: از تیرگی و ظلمتی که در زیر فشار قوی یک پرنده جنگی وجود دارد، مانند کبوتر در چنگال یک عقاب، به سختی می‌توان رهایی یافت.
هوش مصنوعی: سرنوشت و قضا و قدر، چنان که چادر حکومتی او وسعت پیدا کرد، با میخ تایید، آن را محکم بست و برپا نگه داشت.
هوش مصنوعی: اگر کسی با دقت و انتخاب درست، برای خود یک دوست یا همدم ارزشمند برگزیده باشد، شانس بزرگ و خاصی را به دست آورده است.
هوش مصنوعی: در اینجا به داستانی اشاره شده که در آن یک گوهر باارزش به جایی پیوسته و به زیبایی درخشانی که دارد، توجه جلب می‌کند. این پیوند باعث می‌شود تا زیبایی بیشتری به وجود آید.
هوش مصنوعی: شخصی به زنی محجبه و با عفت نزدیک شد که حجاب او نشانه‌ای از محبت و احترام اوست. در واقع، عفت و حجاب او نشان‌دهنده‌ی عمق عشق و علاقه‌اش به او هستند.
هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم بزرگی و شرافت انسانی اشاره دارد. آنچه انسان را عزیز و سعادتمند می‌کند، فضایل اخلاقی و پاکی روح است. در واقع، انسانیت و فروغ الهی باید در سیرت و اخلاق ما نمایان باشد.
هوش مصنوعی: او از ویژگی‌ها و صفات عالی برخوردار است و به خانواده‌ی بزرگ و محترمی تعلق دارد که نسبش به خانواده‌ی فاطمی می‌رسد.
هوش مصنوعی: زیبایی پرنده‌ای باعث خجالت و شرم من شده است؛ این زیبایی به قدری خیره‌کننده است که حتی پادشاهان نیز از خلقت آن شرمنده و غمگین شده‌اند.
هوش مصنوعی: به دلیل تأثیر این شادی، آسمان کهنبار دیگر به دوران جوانی خود برگشت.
هوش مصنوعی: در یک محفل شادمانی برپا شد، به طوری که ستاره‌ها در شب‌ها نتوانستند چشمانشان را ببندند و خوابشان ببرد.
هوش مصنوعی: کیوان به نشانه هدیه، مانند باران ستاره‌های درخشان و ارزشمند را از آسمان می‌باراند.
هوش مصنوعی: تو در محفل، مانند سخنرانانی که خطبه می‌خوانند، با شیوایی و بلاغت حرف زدی و نظرت را به روشنی بیان کردی.
هوش مصنوعی: بهرام کمربندش را محکم بسته و در دستش مشعل دارد، او به آتش ذوب شده عود می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: ساقی با روی زیبا و دلکش خود، می را در جام ریخته و آن را به گردش درآورده است.
هوش مصنوعی: نوازنده‌ای که در اینجا به مهارت و زیبایی می‌نوازد، با سازهایی مانند دف، بربط، چنگ، عود و رباب به همراهی ناهید (الهه زیبایی و موسیقی) در حال رقص و شادی است.
هوش مصنوعی: پیرمردی در دستانش گلابی گرفته و به دنبال نیکبختی و موفقیت است.
هوش مصنوعی: ماه در جام شیر و شکر مخلوط شد و با زیبایی از سفره‌ای که نور مهتاب بر آن تابیده، آراسته گردید.
هوش مصنوعی: ابرهای معنوی و خوشبو از شمال، گل‌ها را به زمین ریختند و از آن گلاب به وجود آمد.
هوش مصنوعی: افرادی که از شوق و شادی به دور هستند، مانند پرندگان در آسمان، با رشته‌ای از نور که به شکل ستاره‌ای دنباله‌دار است، به پرواز درآمده‌اند.
هوش مصنوعی: همه روز، چه پیر و چه جوان، در خوشی و شادی به سر می‌برند و به طرب و خوش‌گذرانی مشغول هستند، چه شب باشد و چه روز.
هوش مصنوعی: چهرهٔ زیبا و دلربای دوستان مانند لعل و گوهر است و از درد و رنج دشمنانشان، به نوعی در آتش عشق و حسرت می‌سوزند.
هوش مصنوعی: زمین که از آسمان نسبت به آن شگفت‌زده است، نشانه‌ای است از عجایب و نعمت‌های این پدیده.
هوش مصنوعی: همیشه بوده است که در میهمانی زندگی، زمین آرام باشد و آسمان در حال حرکت و سرعت.
هوش مصنوعی: در جشن و شادی او شتابان می‌آید، اما سپس درنگ می‌کند تا روز حسابرسی.
هوش مصنوعی: دوستان همیشه خوشحال و راضی بمانند و دعاهای ما به حقیقت بپیوندد.
هوش مصنوعی: هدف آن دو ستاره خوشبخت این بود که از پیوستگی و اتحاد خود شاد و موفق باشند.
هوش مصنوعی: سال‌ها پیش، هاتف با شوقی عمیق یادداشتی نوشت و نوید داد که ماه و خورشید با هم متحد خواهند شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همی بر شد آتش فرود آمد آب
همی گشت گرد زمین آفتاب
معلم به تعلیم شد در شتاب
که تا هر دو گشتند فرهنگ یاب
سوی خاور آید پدید آفتاب
هم آتش کند جوش طوفان چو آب
چو فردا زند بر سپهر آفتاب
جهان می شود سر به سر زر ناب
رخ زرد کرد آن رخ رنگریز
که بالاش سروست و رخ آفتاب
بشستش پس از رنگ آب دو چشم
که شست آب هجران از آن هر دو خواب
بلی هر چه رنگش کند رنگ ریز
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.